عطرگیسو

من آن پاییز بی روحم
که در تو
جاری ام اما
دلم آبستن
تصویر زیبای بهاران است
و بی آوای تو افسرده و
کنج قفس
خاموش و سردرگم
پرِ پروانه ی احساس می ریزد
بیا
تا در طلوع شبنم رقصان لبهایت
تمام واژه های عشق را
از شاخه بر چینم
و جاری شو
میان باور احساس تاریکم
که من
با عطر گیسوی دل انگیزت
بیاویزم

مرتضی حامدی