دل پر درد

می خواهم دلم را خالی کنم
که هیچ شباهتی به دل ها نداشته باشد
فقط گرسنه های خیابانی بدادند
آنهایی که به دنبال یه تکه نان می گردند
نانی که شکمم را سیر کند نه اینکه مست کند
یا نگاه اش به لقمه در دهان دیگران بنگرد
اگر از دهان افتاد بردارد مزه مزه کند
می خواهم نامم ورد زبان باشد
بعد از آرامش پلک های خسته ی اذن سفر بگیرد

شایدبتوانم قبل رفتن با آتش دل آتش بازی کنم
در تاریکی به روشنایی دست پیدا کنم
وقتی جشمانت بر روی چشمانم باز شد
درحریمی امن به عمق چشمان دلت دل بسپارم
و خود را از اسارت دل واپسی ها نجات دهم
چکنم امشب دل از غم هجران قصد شبیخون دارد
تا سحر گنج نبیند آرام وقرار ندارد
با میل و رغبت هوا دارم باش
منوچهر فتیان پور (راد)