باش،بود

راهِ مَقصَد میرِسَد بَر مَبدَاءِ کُلِّ وُجود
آن وُجودی کاَز عَدَم آمَد ، بِگُفتا باش ، بود

گَردِشِ هَستی به گِردِ خود نِشان از پوچ نیست
از مسیرت بهره بَر چون مَبدَاء و مَقصَد یِکیست

حَرکَت از آغازِ رَه ، پایان نِشانَت میدِهَد
چون به پایان میرِسی آغاز جانَت میدِهَد

بارِ دیگَر عازِمِ آغاز تا پایان شَوی
هَمچو تابِش از عَدَم،پِیدا شَوی،پِنهان شَوی

این پَیاپِی آمَدَن ، رَفتَن ، رِسیدَن تا وُجود
آن وُجودی کاَز عَدَم آمَد ، بِگُفتا باش ، بود

شبیر موسوی