سخن دل

سخن دل
.............

گاهی وقتا ما آدمها
دوست داریم مردم آزاری کنیم
یا که لباس جنگ بپوشیم و
ویرانی و آشوبها بر پا کنیم
گاهی هم آنقدر خوب می شویم
که
می خواهیم تمام عمر خود را
میهمانی بدهیم و
میهمان نوازی کنیم
بعضی وقتها هم گول می خوریم
گویی در کلمات جمله ای غرق
یا که پنهان می شویم
سخن دل
از کجا آغاز کنم
چون شروع نکرده
به یک باره تمام می شویم
می خواهیم پنجره دل خود را تمیز کنیم
ندانسته درگیر سخنان دل دیگران می شویم
کوچه ها را می بینیم که بن بست است
باز هم با کله شقی وارد آن کوچه ها می شویم
شب هنگام
به دنبال روز می گردیم و
روز که از راه می رسد
با نادانی کامل
وارد قسمتهای تیره و تارش می شویم
نه ارزشی برای خود و زمان می گذاریم
نه وقتی که از خواب غفلت بیدار شویم
دائما درگیر جنگ با عمر خود و
این زندگی هستیم
در عوض می رویم نوکر وبله قربان گوی
این و آن می شویم
سخن دل
از کجا آغاز کنم
که تا دهان باز میکنم می بینم
باز هم در این زندگی آخر صفی می شوم
ما با اینکه چشمانمان بیناست و می بیند
ولی باز هم
در بازی کلمات گیج و گنگ و کر و کور می شویم
همنشین ما شده این ثانیه های زود گذر زمانه
اگر از آن هم جا بمانیم
می بینیم که عمرمان چه زود رفته و
هنوز جوان نشده
وارد پیری زودرس و گورمان می شویم
سخن دل
شنیدنی است
اما
خودمان باعث شکسته شدن دلمان می شویم
من اسی
در سفرنامه عمر کوتاهم
سخن دل
بسیار ناتمام دارم
ولی این را خوب می دانم که
اگر با هم همدل و مانند یک گوهر نباشیم
خیلی زود فرسوده می گردیم و
از یکدیگر جدا می شویم
در روزگاری که همانند باد در گذر است
هنوز فصلی شروع نشده رو به پایان است
نباید سکوت کرد
سخن دل
را بر لب نیاورد و
این عمر کوتاه را در گوشه ای تباه کرد
زیرا ما انسانها
همانند شمعی می سوزیم و
زود تر از آنچه که فکرش را بکنیم
به سرعتی باورنکردنی تمام می شویم
سخن دل
در راه دلهای عاشق
کلماتش آسمانی است
و هرگز فرسوده نمی گردد
چون جملاتش پاک و پاکیزه
همانند رنگ خدای دل ماندگار است

سخن دل ....
..... از اسی ....