آغوش خدا

گفتم هدف از خلقت من جور و مکافاتت بود؟
گفت سفله کنان را باید کَس می بود
گفتم پیری و ظلمِ دیرینه همراه من است
گفت خوش نوش که جانت هم ازآن من است
گفتم مرا جان نبود زین پس، زیرا
خموشی راه بسته دیدِ زیبایی را
گفت گر تلخی بی پایان نصیبت بشود
اغوش مرا اما، امن و امانت بشود
گفتم جانم همی خوش است که نانی خورده شود
روحم ولی، کنار تو،همراه تو، رستگار شود