انزوا

از سفیدی آسمان تا سیاهی قبر
از سفیدی امید تا سیاهی نا امیدی
از جنون عشق تا نفرت عاشق
و خستگی از تمام سفیدی و سیاهی
رو به جاده ای که
تنهایی آن را غالب شده قدم می گذارم
و خواهان جدایی از انسان ها
تا جایی که نه اثری از خود و نه کس دیگر
گاهی در دوستی زخم و در تنهایی آرامش
در سکوت مست و در شلوغی کلافه ام
نه کسی من را درک می‌کند
نه من کسی را
و در بر می‌گیرم سکوت تنهایی را
و دور می‌شوم از دنیای سینمایی
که بازیگرانش به بازیگری عادت
و زیر ماسک درونشان را نهان کردند