پروانه خیال

دیگر درون این دل من قیل و قال نیست
حالم گرفته است چو آن حس و حال نیست

این شاخ و بال من چه بگویم شکسته است
پروانه خیال مرا پر و بال نیست

شال و قبا نموده شوم گم ز دیده ها
رنجی به غیر دوری تو در ملال نیست

رویای دور من همه نقشی بر آب بود
این تلخی شرنگ چشیدن کمال نیست

لب تر نکرده باید از این دشت رخت بست
درک جهان فقط گذر ماه و سال نیست

آمد ندا سروش به من گفت این و رفت
دنیا به غیر دیدن آن خط و خال نیست

آرام و تند می گذرد روزهای عمر
این عاشقانه ها که سرودم خیال نیست

هر آن دلم که پر بکشد در گذشته ها
گویم به خود، ببین دگر آن شور و حال نیست