گفتگو

تکیه بر غیر مزن تا که تورا تکیه گَهم
لعنتم گر که دلم را به کسی جز تو دهم
خیر خود بین تو ز رویم که همه آینه ام
دیده ام بیشتر از خود ز همان آینه هم
عاشق غیر مشو چون که منم لیلی دهر
من که مجنون تو ام نیست جز اینم گنهم
نور عینم تو مکن چشم به هر منظره خوش
نور چشمان منی ای به فدایت نگهم
بیش از پیش بیا تا که تورا لمس کنم
چون تو خوانی که بیا خانه شود بارگهم
گفتمت خویش بران یار دگر مشغله کن
هرچه خواهی بکنم سر بطلب تا بنهم
سالی از یاد ببر آنچه که اندوخته ای
بند باشد به تنم آن ، تو ز آنم بِرَهَم
چشمه ی نیک منم نوش ز این شرب مدام
مست باشم ز تو من بیش ز خویشت بدهم
قبله ی وصل منم یار دگر میطلبی ؟
وای اگر سجده کنم غیر تو بر قبله گهم
سینه ات خون بزنم درد مرا حوصله کن
درد تو مرهم جان است به درمان ندهم
پاکی از خود بزدا خرقه ی آلوده بپوش
پاکم آنگه که ز این پاکیِ آلوده جَهَم