آدم خوار

قسم به قافیه هایِ پشتِ هم اشعار
که لبریز خاموشی ام انگار
که جهان ایستاده در غباری غرقِ شعار
که مردگان خفته اند در خاکِ بی انکار
و امان از این جهان پر از اخبار
که رفته ایم به فنا تا لبه ی اخطار
و جهان جز استتار لحظه ها نبود
که مردمش پر اند ز افکار
وای از این دنیای بی افسار
وای از این روزگار آدم خوار





مهدیس رحمانی
بهار 1403