جنون

گوشه ای خلوت و آرام ، کنارم بودی
دست در دست من انگار ، تو جانم بودی
من که غرق همه ی فکر و خیالم بودم؛
تو ولی غرقِ من و دل نگرانم بودی
گاه از روی لج و سرزنشِ کودکِ خویش؛
با تو بد کردم و تو باز کنارم بودی
روزگارم به همین سلسله هر روز گذشت
کاش میدیدمت آنروز که یارم بودی
اگر از دوری خود با تو دلم ضربه نخورد؛
تو ولی در دلِ خود چشم براهم بودی
قلب من گرچه خزان بود و تمامش می ریخت
سبز می شد همه جانش که بهارم بودی
گاه محوِ تو و آن صورت نازت بودم
و تو ای حال محال، خیره به حالم بودی
به دلِ ظلمتِ شب میزدم و باک نبود
چون تو روشن گر هر لحظه ی جانم بودی
با تو می گفتم از آن شِکوه ی بی حدِ دلم
تو همان سنگ صبورِ همه حالم بودی
بگذریم از همه اتلاف، کنون در بَرِ تو؛
مستِ هر لحظه شوَم با تو که جامم بودی
آری ای همدمِ من، عشقِ تو غوغای من است
افتخار است که بگویم ، انتخابم بودی....


سید حسین براتی(خلسه)
17 اردیبهشت 1403