مستی چشم

مستی چشم فریبات کی از دل برود.
هم اگر خاک بگردیم و چو در گل برود
دل که در بند خم طرّه آن مه رو شد
عاشقی هست که اندر پی منزل برود
رخ چون ماهت اگرباز برآید لب بام
رونق شمع ببین کز دل محفل برود
گر صبا از سر زلف تو نسیمی آرد
رونق طبله عطار ز منزل برود
گره از زلف گشودی و فشاندی بر دوش
دل دیوانه از این‌رو به سلاسل برود
نقش خال و خم گیسوی تو نیست
نقش آن موج که از پهنه ساحل برود
دل که در دام خم طره معشوقه شد است
هرزه ای نیست که در ورطه باطل برود
عارف ار چشم به راهی بجز این راه کند
گو به کامش که همه زهر هلاهل برود.