سفر نامه ماسال

یاد دارم در بهاری مملو از شادی و شور
ثبت کردیم یک سفر، با همرهانِ پیج نور

سمت گیلان عزم ره کردیم ؛بی بحث و جدل
تا بسنجیم ادعایِ حرفها را در عمل

وصف شوق هر کدام از دوستان ابراز شد
جوشش خوش رنگ مِی هم در قدح آغاز شد

رهبر این کاروان یک عاشق دیوانه بود
مهدیِ این ماجرا با عاقلان بیگانه بود

با سکوت چشمهایش حرفها می زد،نهان
رازها گفت از برایِ همرهانِ نکته دان

گاه می گفت از امید و از توکل برخدا
بر حذر می‌کرد ،از یاس و از سختی راه

اشتیاق و شور و حالم توامان با ترس شد
جنگل گیلان پذیرای کلاس درس شد

ماجرا و یک ورق از زندگی آغاز شد
هم زمان صدها مسیر از نور حق هم باز شد

باد پیچید و کتابی باز شد از عارفان
اینچنین روزی دهد حق از برای سالکان

گاه دست افشان شدیم و پای کوبان هر کدام
شاد و سرمست و رها ،همچون رسولانِ زمان

ساکت و خاموش بودیم هر کدام وقت اذان
دست بِبردیم در قنوت و در رکوع پیر و جوان

بوی نان و عطر چوب و هیزمِ داغ و بهار
نم نم باران و هُرم دلکشِ گیسوی یار

سرکشی های گران کوه گیلان دیده ایم
هر کدام با عقل خود آن کوه را سنجیده ایم

عده ای با سختی راه از درون رسوا شدیم
رو به رو چون آیینه با حال خود آنجا شدیم

عده ای هم با یقینی استوار و پایدار
مشق کردیم،صبر و تسلیم و رضا در بزم یار

شعر من پایان گرفت اینک، ولی با یک دعا
قطعا آمینی رسد از عرش پاک کبریا

بارالها گفته اند وصل تو را نزدیک و دور
خود بکش قلاب را در تنگنای این عبور

هفت قدم را در قدح ما در کنارت بوده ایم..
هم فراز و هم نشیب راه را پیموده ایم ..

هفت وادی کو به کو ما همچو عنقا آمدیم
با امید و با توکل تا بدین جا آمدیم..

زهرا سادات