آنلاین بودی در فضا

روز و شب غافل از ایام شدیم
سر به گوشی، در پی کار شدیم
همه جا صحبت آن فکر تو در بود
سخن از چهره ی گلگون تو بود
چشم هایت، شکلی از چین داشتند
خنده هایت، ماه و پروین داشتند
غمزه هایت، دلبر افسانه بود
آن کلامت، سحر یک پروانه بود
دم به دم آنلاین بودی در فضا
وعده می دادی ‌‌‌‌‌‌بسان اولیاء
آن قدر جذاب بودی در نگاه
دلبری کردی ز ما در آن پگاه
پول ها رفت بهر آن خوش تیپی آن
جیب خالی شد از بی مهری ات
یکدفعه غایب شدی از خانه باغ
غول بودی مگر در آن چراغ
ما به دنبالت، دست و پاهامان شکست
چشم هامان تار و قدمان کوتاه گشت
مکر تو، آشکار شد عاقبت
آن کلاهت برد از سر ما عافیت

مهتاب
10 اردیبهشت 1403