تکیه داد

بر شکوه سبز دریا تکیه داد
بر سکوی آهنین، پا تکیه داد
در شب طوفانی فصل هبوط
آدمی بر دار دنیا تکیه داد
شامگاه آخرین روز سکــــوت
بر گل شب بوی رؤیا تکیه داد
از نگاهت واژه گم شد بر سطور
چونکه معنا بر مسیحا تکیه داد
واژگون شد نخل بی بار سقوط
لحظه ای که بر چلیپا تکیه داد
قطره اشکی بر رخ سرخ غروب
ماه شد چون بر شمیسا تکیه داد
شاهد زیبای دنیا شد در اوج
چون که بر کوه ثریا تکیه داد
عطر یاس آسمان را چید و رفت
هر که چون مادر به زهرا تکیه داد