دلقک

حرف های زیادی به گوش دل خوانده ام
فریادهای زیادی را در حنجره مزه مزه کرده ام
غم هایم را یک به یک شمرده ام
در سنفونی اشک و لبخند
تاریکی شب را در خاطراتم سهیم شدم
و از درونش دلقکی زاییدم
دلقکی با موهای سپید و لبخندی تلخ
چشمانی خیس و دماغی سرخ از درد
چه شب ها که در کوچه های شهر
همراه عجوزه شَک هم قدم نشدم
و صبح هنگام به تابوتی خزیدم
در گورستانی به اسم خانه
در هوس بوسیدن شبی دیگر
در فکر تو
در اندیشه بیمار گونه تو
در سردرد های بعد تو
و در ایستگاهی که اتوبوسی نه ایستاد
مگر مقصدش درد و رنج بود
در جنگی که کشته ای نداشت بجوز من