جلوه کن

آه ای نازک خیال ِ کوچه های تنگ ِ افکارم
باز هم بر پرده های سخت و سنگین ِ خیالم
جلوه کن تا من
بر بلندای شکوه ِ عشق
چون حریر ِ سبز ِ سبزه
در بهاران ِ تمنای وصالت
رقص ِ شوقی از سر تسلیم بنمایم
جلوه کن تا من
با تکان ِ پیچک پیچیده در روح تمنایم
موج های آبی ِ آشفته ی این قولزوم ِ یادت
قایقم را سخت نشکافد
جلوه کن تا من ...
جلوه کن تا تو ...
جلوه کن تا تو ...

پ ن : قولزوم دریای سرخ

تقدیم به استاد اسماعیل شجاعیان