نیمه ی پنهان

آمدی روزی که از ریشه فروپاشیده بودم
از زمین و از زمان نامردمی ها دیده بوده

سال ها در حسرت پروانگی جان می سپردم
با خیالت بر هجوم پیله ها شوریده بودم

نیمه ی پنهان من روزی که دستم را گرفتی
با تو مقدار و عیار عشق را سنجیده بودم

مثل اینکه تشنه ای دریاچه را در خواب بیند
با هوایت در سراب زندگی خوابیده بودم

آمدی از نو بنا کردی تو این ویرانه ها را
زیر این آوار بی اندازه من ترسیده بودم

پیش تر ها که نبودی میوه های بی کسی را
در حصار زندگی از میله هایش چیده بودم

عشق بودی با حرارت دست سردم را گرفتی
کاش از این زودتر سیب تو را دزدیده بودم

محمدحسین ناطقی