شرّ مبتذل

جرثومه های جانیِ یک شرّ مبتذل
مردان ماضیِ کجراهه ی بزرگ
همسایگانِ بانیِ آبادیِ خراب
وارفتگانِ قله ی قافِ سترگ

روزی خوران سفره ی شام سیاه
یابندگانِ گوهرِ ملکِ غریب
آموزه هایِ واهیِ وهم و فریب
سازندگان سازه ی دار و صلیب

لیسندگان لاشه ی فقرِ عموم
افعی خورانِ سمّیِ خوش خال و بر
مرگ آورانِ وحشیّ یادآورِ مغول
یک روز شامشان، می افتد از سحر.

برای صداهایی که با مظلومیت به خاموشی کشیده می شوند