نمیدونم

نمیدونم


نمی‌دونم چرا حالم خرابه
دلم خشکیده و چشمم پر آبه

نمی‌دونم چرا تقدیرم اینه
که شادی پیش چشمونم سرابه

ا ا

تو می‌دونی چرا حالم تباهه
تو می‌دونی چرا روزم سیاهه

تو می‌دونی چه کردی با دل من
که روز و شب خوراکم اشک و آهه

ا ا

نفهمیدم قضا پایم کجا برد
ندونستم قَدَر خونم چرا خورد

منی که در همه عمر تباهم
دلم حتی دل موری نیازرد

ا ا

نفهمیدم کلاهم باد کی برد
دلم را دیو مردم زاد کی برد

نفهمیدم که دزد بی‌مروت
دلم را کز کفم افتاد کی برد

ا ا

چه کردم با دلم آخر چه کردم
مگر من با سر و همسر چه کردم

شدم از دهر دون یک لحظه غافل
جز این غفلت مگر دیگر چه کردم؟


غلامحسین درویشی (بهمن بختیار)