لطفاً

یک لقمه زندگی لطفاً
برای کودکیت؛
کودکیم
و اقبال پیشانی بلندمان که کوتاه ترین دیوار شهر شد
برای سقوط آرزوهای کوچکمان در چاه عدم

یک قطره فراموشی لطفاً
برای تاب آوری
روی پله ی لغزان زندگی
برای من؛ من در آستانه ی فروپاشی
برای دستانت؛
دستانم
و مرهم دریغ شده از ما و من
و برای ساقه ی ترد لگدمال شده
زیر پای عابران ناکجا آباد

یک جرعه صبر لطفاً
برای چیدن ستاره از آسمان خیالت؛
خیالم
برای بریدن ناف نگاهم از لبخند نگاهت
و
برای بستن بغچه ی سرد زندگی