خیال

به اندازه ای که دوستت دارم
دوستم بدار...
افسانهٔ گول زننده‌ای‌ست
قصهٔ های روزمره‌گی‌های بی پرواز عشق ..
میگفت ...
من در خیال ،
آنرا با تو زندگی کردم
که مثل زنبورهای عسل ،
پروانه‌های پایینِ دره‌ها ،
قلبِ نرم و قشنگی که تو
در سینه داری ،
و خیالی افزون بر عشق ..
راهِ زندگی ،
مرا هدایت میکند ،
از میانِ رخوتِ شب
از میان خواب ستاره‌ها
تا آغوشِ گرم و، دستانِ امن و، شانه‌های پر از عاشقانه‌هایت ،
مرا به اندازه ای دوست بدار
که دوستت دارم ،
من از عهده بقیه مسائل بر خواهم آمد ...