در خود

جآیِ خآلیِ خُودَم رآ چه کَسی پُر می کُند؟
سآدِگی ِ فآحِشَم رآ کَس تَحَمُل می کَند؟
دآئِماً دَر حآل خویشَم ،خویشِ هَم جَر می کُنُد.
گو خُدآ تَنهآئیَم رآ هَم کَسی پُر می کُنَد.
حآلِ مَن هَر روز اَز سَمتِ خُودَم بَد می شَوَد
خَستِه اَم اَز این خودِ ناآلآن کِه بَر مَن می شَوَد
روزُ شَب هَر لَحظِه می میرَم پُر اَز غَم می شَوَم
دَستِ مَن رآ گیر هَر روز؛ کِه مُرَدَد می شَوَم
مَن تو رآ دارَم تو مَن رآ چِه بِه اَز این می شَوَد
حآل مَن این گونهِ نیک اَستُ، بِهتَر می شَوَد
بَر مَنِ دیوآنهَ رو کُن تآ جهآنم مِه شِوَد
این هَمِ ایهآم و مُهوم اَز سَرِ مَن کَه شَوَد
مَن بِه اُو ایمآن دآرَم؛حآل بَد طِی می شَوَد
جآیِ آن مُطرِب و مَستی بَر سَرَم پِی می شَوَد