ما که رفتیم

ما که رفتیم
............
تو اگر کاخ نشینی
یا که کوخ نشین
تو بمان و غم وشادی
ما که رفتیم
این دوران را تو بردوش خود بگیر
یا که شیوه مردانگی را
همانند رستم دستان
با دلی بزرگ
برگوش و جان بگیر
راه و رسم زندگی
باره راست می خواهد بر دوش آدمی
تا می توانی باره کج را بر زمین بگذار و
بیا از دستان من پیمانه ای نیک بگیر
ما همه رهگذران راه عشقیم
یکی اسیر جام بلا و
دیگری گرفتار طوفانهای فصلی
جمعی هم خاموش و جامانده از ثانیه ها
عده ای هم به دنبال عشق
در راه شیرین و فرهادها
گویی همگی راه از راه گم کرده ایم
عشق شیرین آسمانی را رها و
در عوض ، خود را سرمست بودن
در این جام کرده ایم
دائما در فکر رفتنیم
اما اگر به خود نگاه کنیم
می بینیم که همیشه از قافله
جا مانده ایم
ای دل
ما که رفتیم
این زمان باسرعتی باورنکردنی
طی می شود
رد پای من و تو
چه بخواهیم یا که نخواهیم
در گذرعمر
گم و یا کمرنگ و نا خوانا می شود
اگر ما انسانها بازیچه دست دیگران باشیم
حتی این نامی را هم که داریم
در اسارت افکارمان
با دست وپایی بسته
در زندان رندان می شود
ای دل
ما که رفتیم
من به دنبال راه وصلی می گردم
از برای ماندگاری
تشنه و خسته
با چشم و گوش و دلی باز
به دنبال بال و پری ماندگار
از برای عبور از دروازه تمدنها
دیدن راه عمر بشر
گذر از خاک تن
درهمین جسم و روح و جانم می گردم
من اسی به تو که
همراه این دلنوشته ام هستی می گویم
ما که رفتیم
اگر تو هم بیداری
به دنبال من بیا
من با تو
در یک گوی و گوهر
شاد و یک هستیم
بیا تا با هم به سراغ راه فردوس برویم
و در آسمان قلبمان
دارای یک نام ویک پدر شویم
تو ای دل بخواب رفته
ما که رفتیم
زندگی در خاک تن زود گذر است
بیا تا کاری کنیم
که ماندگاری ابدی را
در مسیر عمرمان رقم بزنیم

... از اسی ...