پیرۊزی

1. دئه دامانان کَلأ بۊ
2. چاک چۊتهٚ کلا ببۊ
3. نؤ چۊررهٚ خۊشکأبۊ.
4. نفهمستی پیرۊزی إ آدمۊن چیستن
5. هر چی ره نادانی جی کندیل دۊجن
6. تمرزۊ چی ۊ نانجه کۊیه دۊنیا أمن ؟.
7. تی جوۊنیٚ پیرۊزی پۊلفک ببۊ
8. بۊگۊٚ تشنئیٚ وشنئی نیشته بۊ
9. هپلی هپۊی جی رؤریشکه ببۊ.
10. وِیل ویلی بگۊده دؤله بۊ
11. همساده ۊ آل یه سر دۊگوشٚ بندامأ بۊ
12. پۊر چیز واگۊرانیه نشأیٚ زوانیٚ جۊتأ بۊ.
13. دأیسن ۊ تاوال وابراز نبۊ
14. دۊنیا تی جوۊنی چۊشمٚ أۊجی سۊ زاپیته ببۊ؛
15. کۊش زأنهٚ دسکۊل جی فئل بگۊده ۊ شال خۊ.

9 اسفند1401 تهران سروده: بابک رضایی آسیابر

برگردان از گیلکی(دیلمی)به پارسی

پیروز
1. جنگل ها دیگر کچل شدند
2. چگونه مرغزار زمین بی پوشش شد
3. چشمه و جوی آب خشک شد.
4. پیروز چیستی ذات این انسانها را نفهمیدی
5. با نادانی خود برای هر چیز کیسه منافع می دوُزند
6. کجا با چه دریغ و امید و آرزومند به دنیا آمدن ؟.
7. پیروز، زیبایی تو مانند بادکنک شد
8. چیرگی گرسنگی و تشنگی را بگو
9. همه کارهای بی اساس و زود گذر از شلختگی بود.
10. مترسکی که جنب جوش داشت
11. تمامی تقصیرها بر گردن همسایه و جن و موجودات خیالی بود
12. نمی شود همه چیز را هضم کرد زبان از گفتنش گنگ می شود.
13. تا چند لحظه پیش و لحظه نامحدود شایسته نبود
14. زیبایی چشم تو تعریف دنیاست که از نور آب پنهان شد؛1
15. نفس نفس زدن های آخر تو هُل دادنیست برای تمارض کنندگان و کسانی خود را به خواب شغالی زده اند.

9 اسفند1401 تهران سروده: بابک رضایی آسیابر

1: لحظه آخر مرگ پیروز چشمانش آکنده از اشک بود.

پیروز : یوزپلنگ ایرانی که در11 اردیبهشت 1401 به روش رستم زایی (سزارین)زاده شد 9 اسفند 1401 به‌علت نارسایی کلیوی... در بیمارستان دامپزشکی تهران تلف شد.