بی خبر

دل از کف بردیو رفتیو خندیدی به حال من
سفر کرده چه میخندی به این سوز وگداز من
برایت مردم و جان و دلم را باد با خود برد
تو آن زیرک پری بودی نپرسیدی ز حال من
غمت را هدیه ام دادی و دل را فرش تو کردم
تو یار بی وفای من ستاندی عشق و جان من
گذر کردم ز راه تو همی پر شور و جان بودم
ستمگر خانه ات اباد چه کردی با سرای من...