کارنامه 100 ساله عکس سیاه و سفید

«دریاچه کونمینگ، پکن» محصول ۱۹۶۴: رنه بوی در این اثر از ابداعات دوره خودش یعنی «Black Magic» و «Capturing the Night» بهره برده است. استفاده از فلش هم امکان دیگری است که رنه بوی از آن در ثبت عکس استفاده کرده است. این موارد است که به کار رنه بوی جلوه بخشیده و آن را ‌شبیه نقاشی کرده است. حتی برخی بر این باورند که او با بهره‌گیری از امکانات به‌ظاهر غیر‌مهم، عکاسی و تصویرسازی‌های رسانه‌ها را به مسیری تازه سوق داده است.

«پلکان دودی» محصول ۱۹۵۹: عکاس این اثر شخصی به اسم فن هو است. او در زمان خودش با تنوع بخشیدن به رنگ‌ها و با ایجاد کنتراست در رنگ خاکستری، آثاری منحصر‌به‌فرد خلق می‌کرده و حتی صاحب سبک است. فن هو را به دلیل ایجاد نوعی سبک به نام «پیکتو رئالیسم» در عکاسی، کارتیه برسون شرق (عکاس چینی) لقب داده بودند. فن هو سال ۱۹۵۴ را آغاز دوران طلایی تصویرگری عکاسی‌اش در سفر نام داده است.

«من دستی برای نوازش صورتم ندارم» محصول ۱۹۶۱: این اثر یکی از عکس‌های مجموعه «کشیشان کارآموز» شامل آثار ماریو جاکوملی است که در زمان بارش برف نادر در سواحل آدریاتیک گرفته شده است. آنچه عکس‌های این مجموعه را شاخص کرده، این است که معمولا در آن منطقه جغرافیایی، برف نمی‌بارد. سادگی‌های گرافیکی، کنتراست که با سرعت پایین شاتر شکل گرفته و بهره‌گیری از چاپ دستی در عکاسی آنالوگ مواردی هستند که به این عکس و دیگر آثار مجموعه ماریو جاکوملی ارزش و بها بخشیده‌اند.

• نمایشگاهی که راز نقاشی‌های کیارستمی را برملا کرد
• هوش مصنوعی به تنهایی کارساز نیست
• کتاب دولت‌ها چگونه پیروز می‌شوند؟
• نتیجه دوری از حاشیه و سیاست‌زدگی
• یک هفته با‌ثبات دیگر برای اسکناس آمریکایی