شهادت حضرت علی (ع)

شهادت حضرت علی(ع)


بوده کعبه زادگاهش
او که نورِ ایمان بود

نامِ او علی ، رَسمَش
بندگی و احسان بود

یار و یاورِ احمد (ص)
اولین مسلمان بود

در کنارِ پیغمبر (ص)
او گذشته از جان بود

لَیلَةُ المَبیت تنها
یک نمونه از آن بود



هر کجا وُ هر لحظه
گوشِ او به فرمان بود

در نبردِ با دشمن
جنگِ او نمایان بود

دشمن از علی تَرسان
در دِلش هَراسان بود

در نبردِ خَندَق بود
جنگِ کفر و ایمان بود

عَبدِوَد تمامَش کفر
در مقابلْ ایمان بود

زَد زمین علی او را
عَبدِوَد که بی جان بود

روی او خَدو انداخت
بر رُخی که خندان بود

شد علی زِ او دلگیر
این نَه رسمِ میدان بود

از کنارِ او برخاست
گرچه کُشتن آسان بود

بعد از آرام شدن او را
کُشت و این از ایمان بود

چون که کُشتن از کینه
فکر و مَکرِ شیطان بود



در نبردِ صفین بود
تیر و نیزه باران بود

بی بصیرتی آنجا
در میانِ یاران بود

یک طرف به سَرنیزه
برگه های قرآن بود

آن طرف علی تنها
در میانِ میدان بود

وِلوِله به راه افتاد
فکرشان بدین سان بود

حق برایشان قطعاً
برگه های قرآن بود

بی گمان نفهمیدند
علی تمامِ قرآن بود



صبحِ نوزدهم بود و
ماه روزه داران بود

بود علی به مِحراب و
غرقِ ذکرِ رحمان بود

اِبنِ مُلجَم آنجا بود
دور از عقل و وجدان بود

زیرِ جامه اش پنهان
تیغِ سردِ بُرّان بود

چون به سجده رفت مولا
غرقِ ذکر سبحان بود

ضربه ای به فَرقَش زد
ضربه ای که پنهان بود

زَهرِ خود بِریخت دشمن
زَهرِ تیغ چه سوزان بود

شد شهیدِ محراب و
این ولی نَه پایان بود

شد درختِ دین محکم
خونِ او چو باران بود



شیرمردِ بَدر و حُنین
ساده زیستِ دوران بود

فرشِ خانه اش تنها
یک گِلیمِ ارزان بود

پیشِ چشمِ او دارا
با نَدار یکسان بود

چاه کَند و خرما کاشت
فکرِ زیر دَستان بود

روی دوشِ او هر شب
شامِ آن یتیمان بود

در عجب از این مخلوق
او کجا چو انسان بود

نوری از خدا قطعاً
در وجودِ ایشان بود



توضیحات ؛

خَدو : آبِ دهان
تیغ : شمشیر
عَمرِو بن عَبدُ وَدّ ، پهلوانی از قبیله قریش بود . وی در غزوه خندق کشته شد .
عبدالرحمان بن عمرو بن ملجم مرادی ، قاتل علی بن ابی‌طالب (ع) است.




شاعر : علیرضا قاسمی