( فرزند بهار )

باغ به سر کرده حجاب بهار
رفت زمستان و شده فصل کار

وقت نمو رشد و شکوفا شدن
گل به خرامیدن و پروانه یار

سبزه و ریحان و چمنزار زیب
شور و نشاط چهچه های هزار

صبح ‌، دل انگیز و هوا دلپذیر
نم نم باران زده بر بیشه زار

شمه ای آورده بهشت برین
جلوه نمایانگر نقش و نگار

رهگذران محو تماشای دشت
حول و احوال به لیل و نهار

پ. ن .......

بیا تا بذر شادی را بکاریم
به سان ابر در دنیا بباریم

هزاران قطره از باران بریزیم
ز چشم دل که فرزند بهاریم

........ ـ......... ـ.................
افرا.... آبادان..... چهارشنبه صبح
8... 1.... 1403
بداهه....