ادامه ی ممتد

عطر‌ عاطفه ی عریان بدنت به ادامه ی ممتدِ خمیازه
در سرگشتگی روتینِ زندگی صبحا به دنبالِ شروعی تازه
خیره ماندن به خطوطِ خش دارِ تلفن برای یک سلام
بین دیواری کشیده شده از مرزهای تنت تا کشورم تنهام
جدا انداختنِ خودم از خودم تا
تمام آدم ها
دور از تو شدن و شمردنِ بی ثمر این
دم و بازدم ها
سانسور عشق و شعر به دست عوام
دو مجرمِ مجروح
که آوردیم در بغل یکدیگر دوام
رد شدن از نحسی منحوسِ این زمان و مکان
فرار به باندِ فرودگاه با تصمیمی ناگهان
بوسه ای پشت ِاجبار ، جغرافیا و جبر
بوسه ای پشتِ
دوست داشتن و تکرار مکرر واژه ی صبر
خیره ماندن به خطوط خش دار تلفن برای یک سلام
وقتی بین دیواری کشیده شده از مرزهای تنت تا کشورم تنهام
پشتِ سنگینی سکوتِ بوق های ممتد
پر از سر دردم
بوسه ای پشت ِاجبار ، جغرافیا و جبر
میخواهم به تو برگردم

دوستت دارم

این شروع و پایان همه چیز است

دوستت دارم

خودت نیستی اما
عکست هنوز گوشه ی میز است
که سوختیم و ساختیم و جان گرفتیم باهم
عطر‌ عاطفه ی عریان بدنت
به ادامه ی ممتد خمیازه‌ شاید که در خوابم
کشیده ام دیشب هم آغوشی مان را بعد چند کتامین

صدای زنگ

هنوز در خوابم یا تو پشت در ایستادی؟
فائزه کیانی فر