پناه

از ظلمت شب پناه برم بر رخ نورت
دیوانه شوم حز کنم از گیسوی بورت
تا هست درین عالم خاک از تو سراغی
ارزان ندهم ملک به آن عالم باقی
اگر از تو می شود باز در باغ عمر باقی
چه خوشم کنم طوافی به سرای کبریایی
از صبح که می وزد نسیم سحری
هر آنچه که مربوط به توست مال من است
از لعل سخن تا رخ یار و حرمش
جملگی همره و همزاد من است
دیده ام نورتر از روشنی چشمانت
هر زمانی که نگاهت در آمال من است