تو صدایش بزن

شُکر گویم همه شب، گر نفسی هست زِ اوست
بی کسم، در دل اگر عطرِ کسی هست زِ اوست

بالِ بشکسته اسیرِ تنِ پُر دردم و باز
شاکرم ، بهرِ تنم گر قفسی هست زِ اوست

روز و شبها بسرودم که چرا من؟ زِ چه رو
تا ندا آمد اگر دردْ بسی هست زِ اوست

میکشم درد زِعشقی که به دنیایِ شفاست
گر مداوائی و فریاد رسی هست زِ اوست

فارغ از هر هوسی ساده شدم بسته به عشق
در دلِ خسته اگر عشقِ کسی هست زِ اوست

اوست عشقی که دلم بهرِ وصالش جان داد
هم چو مجنون شده ام،گر هوسی هست زِ اوست

هر چه آید زِ بَرِ دوست غنیمت شمُرید
با گُلِ سرخ اگر خار و خسی هست زِ اوست

تو صدایش بزن و بدان از آسمانِ نور
گر جواب آید و بانگِ جرسی هست زِ اوست

م... یزدی