واکاوی تعلیق عضویت ارمنستان در پیمان امنیت جمعی

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ نیکول پاشینیان، نخست‌وزیر ارمنستان گفت: به دلیل عمل نکردن سازمان پیمان امنیت دسته جمعی به تعهداتش در قبال ارمنستان، عضویت در آن را به حالت تعلیق درمی‌آوریم.

وی همچنان تأکید کرد، صلح با جمهوری آذربایجان درحال حاضر ممکن نیست. نخست‌وزیر ارمنستان در نشست قبلی سران سازمان پیمان امنیت جمعی به میزبانی بلاروس شرکت نکرده بود.

در این سازمان که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی تأسیس شد، ۶ کشور روسیه، ارمنستان، بلاروس، قزاقستان، قرقیزستان و تاجیکستان عضو بوده‌اند و مقر آن در مسکوست.

باکو به شدت نگران توافقات انجام شده میان ایروان با پایتخت‌های اروپایی است

میرقاسم مؤمنی، کارشناس مسائل قفقاز درباره تعلیق عضویت ارمنستان در پیمان امنیت جمعی و چرایی امکان نداشتن صلح با جمهوری آذربایجان به «راهبرد معاصر» گفت: یکی از مهم‌ترین دلایلی که ارمنستان عضویت خود را در پیمان امنیت جمعی تعلیق کرد، تحرکات آذربایجان در راستای حمله مجدد به ارمنستان است.

وی افزود: ارمنی ها معتقدند سران آذربایجان متعهد به اجرای پیمان های منعقد شده نیستند و علاقه ای به در پیش گرفتن مسیر تعامل با ارمنستان ندارند.

کارشناس مسائل قفقاز یادآور شد: ارمنی ها معتقدند بعد از مذاکرات اخیر و پیوستن بخش هایی از خاک ارمنستان به جمهوری آذربایجان، امروز آذری ها نسبت به قبل انتظارات بیشتری دارند. به طور مشخص، با اینکه قرار بود در مذاکرات حاشیه اجلاس مونیخ تفاهم نامه ای درباره رایزنی و حل مشکلات دو کشور نوشته شود، آذربایجان درخواست هایی مغایر با آنچه به تسهیل روابط و حل منازعات دارد، ارائه کرد.

مؤمنی درباره تأثیر حمایت های اروپا از ارمنستان برای اتخاذ مواضع جدید در برابر آذربایجان گفت: حمایت های نظامی-سیاسی دولت‌های اروپایی به خصوص فرانسه از ارمنستان، این کشور را وارد دور تازه ای از موضع گیری علیه آذربایجان کرده است. اروپا با حمایت های نظامی و سیاسی قصد دارد در مناقشه قره باغ و جلوگیری از توسعه طلبی آذربایجان، حامی ارمنستان باشد.

وی با بیان اینکه حمایت از ارمنستان و موضع گیری غیرمستقیم علیه آذربایجان تکه‌های پازلی است که اروپا برای منطقه چیده، تصریح کرد: باکو به شدت نگران توافقات انجام شده میان ایروان با پایتخت‌های اروپایی است، زیرا آذربایجان و ترکیه به دنبال راه اندازی خط لوله نفت و گاز و کریدور زنگزور هستند؛ کریدوری که انتظار داشتند سال 2022 میلادی افتتاح شود.

مؤمنی گفت: ترکیه و جمهوری آذربایجان برای راه اندازی این کریدور سرمایه گذاری کلانی انجام دادند، اما ارمنستان تاکنون راضی به راه اندازی کریدور نشده است، بنابراین اجرای پروژه های مدنظر آذربایجان و ترکیه تا زمانی که ارمنستان چراغ سبز نشان دهد، به تعویق می افتد و زیان کلانی به دو کشور وارد می شود.

کارشناس مسائل قفقاز با بیان اینکه ارمنستان مترصد است از این موضوع برای فشار به الهام علی اف، رئیس‌جمهور آذربایجان و رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه استفاده کند، گفت: ارمنی ها معتقدند آذری ها به‌طور دائم خاکشان را تهدید می کنند و در مذاکرات با ارمنستان صداقت ندارند، با اینکه ارمنستان تلاش می کند به نوعی توپ را به زمین آذربایجان بیاندازد، اما در اصل اختلاف میان اروپا و آذربایجان است؛ به همین دلیل وزارت امور خارجه آذربایجان سفیر فرانسه را برای رساندن مراتب اعتراضشان به دولت فرانسه احضار کرد.

وی عنوان کرد: اروپا با تحمیل فشار بر آذربایجان به دنبال اصلاح رفتارهای آذربایجان در عرصه بین الملل است. به نظر می آید پیروزی های آذربایجان در سال گذشته زمینه ساز غرور کاذب برای سران این کشور شده است، به همین دلیل چشم طمع به مناطقی در خاک اصلی ارمنستان دارند؛ موضوعی که به هیچ وجه مورد قبول جامعه جهانی نیست.

مؤمنی گفت: رئیس جمهور آذربایجان چندین بار رسمی در سخنرانی های خود خاک ارمنستان را تهدید کرده است، با ادعا اینکه مناطق مذکور جزیی از خاک آذربایجان است و باید آزاد شود. چنین ادعاهایی در صحنه بین الملل بار سیاسی دارد، لذا بخشی از توسعه روابط اروپا با ارمنستان برای فشار به آذربایجان ناشی از این موضوع است.

کارشناس مسائل قفقاز تأکید کرد: در این پازل اروپا روابط ارمنستان با روسیه را نیز تحت الشعاع قرار داده است، زیرا با ارسال تسلیحات و آموزش های نظامی به سربازان ارمنی قصد دارد استانداردهای ارمنستان که تا پیش از این روسی بود را به شکل استانداردهای اروپا تغییر دهد. به همین دلیل شاهد ارسال سامانه های موشکی، راداری به ارمنستان از سوی اروپا و همچنین هند هستیم؛ به گونه ای که تحلیل ها نشان می‌دهند در صورت بروز جنگ میان آذربایجان و ارمنستان، این بار پیروز میدان ارمنستان است.

مؤمنی معتقد است: بی شک آمریکا و اروپا با حمایت از ارمنستان تلاش می کنند مقدمات خروج روسیه را از قفقاز فراهم کنند، زیرا روسیه دارای پایگاه نظامی بسیار بزرگی در ارمنستان است؛ بنابراین بخش زیادی از موضع گیری ارمنستان علیه آذربایجان و همکاری ارمنستان با کشورهای اروپایی ناشی از سیاست بزرگی است که پازل کوچک آن در ارمنستان و آذربایجان چیده شد.

وی افزود: رئیس جمهور ارمنستان برای ایجاد شور ملی در کشورش با هدف جبران شکست های پی در پی که به تضعیف روحیه مردم و ارتش ارمنستان منجر شده است، خواهان همکاری و رایزنی بیشتر در عرصه بین الملل شد تا از اهرم های مختلفی علیه آذربایجان استفاده کند.