پیچک غم

از آسمون شهر دل یه عالمه غم می باره
به دامنم زدیده ها بارون نم نم می باره

ستاره های شهر من شبا چه سوسو می زنه
دلم چو قمری از غمِت نوای کو کو می زنه

شبی نبوده از غمت ترانه ای نگم برات
قسم به چشم مست تو که عمر من شده فدات

تموم ماجرامون و شبا چو یادم میارم
زحسرت فراق تو سِرشک ماتم میبارم

به کوچه کوچه های شب تورا فقط صداکنم
تموم لحظه لحظه مُو برای تو فدا کنم

شبا میرم توباغچه مون به نرگسا زُل میزنم
به یاد چشم مست تو چهچهِ بلبل میزنم

با بونه های باغمون تورا بهونه می کنن
سرشک جویبار من دل ودیوونه می کنن

به بید مجنون خونه غمام و افشا میکنم
کنار او فراقت ودوباره پیدا می کنم

منم بابید این خونه یه درد مشترک دارم
که این چنین مجنونم و موهام و افشون میذارم

پاپیچ پیچکا میشم تا عشقت ویادم میاد
بهش میگم اسیری ام کیه که فریادم بیاد؟

میگه بدون که عاشقی یه درد بی رهائیه
اسیر پیچک غمش یه عاشق فدائیه

تموم عالم این چنین اسیر پیچک غمه
ولی اسیر جان فدا دراین جهان خیلی کمه


برگزیده از کتاب مجموعه شعر غوغای سکوت سروده ی
قاسم یوسفی ذوالفنون