أندیه (6و5)...

أندیه (5)

1. دئه موُ گوُشأداریه
2. کوُیته خوُجیر روُزان بِبوُم؟
3. تی دنبوُن ره میس میره دِبوُم
4. دئه چوُتؤ دیل أیه
5. تی دَم بتۊ دیل روُسوا بوُکوُنم؟
6. د ۊوأردیه دیم ٚپر چاکوُن وآکوُنم.

اَمرداد 1402 آسیابر سروده بابک رضایی آسیابر

أندیه (6)

1. خوره هیزارتا مَسٚمَسٚ خوُشأدأنه
2. زرده مَچه وُ جوُل سر دۊخوُشتنه
3. عار ؤ اوُر بشکسه دیل نشتاوُستنه
4. نویلا وَرسنیه دیل بند تنهأ وَنأشتنه؛
5. بخوُرده داشتیه پیله وآزه فردأنه.

1 آذر 1402 تهران سروده : بابک رضایی آسیابر

برگردان از گیلکی(دیلمی) به پارسی

ناچیز(اندکی از چیزی)(5)

1. من دیگرچشمداشت داشتن
2. کدامین روزهای خوبی باشم؟
3. برای نبودن تو غُر می زدم
4. دیگر چگونه دل راضی شود
5. راز دل تودار تو را برملا بکنم؟
6. سر و چهره(درونی) را بار دیگر آرایش و پیرایش کنم.

اَمرداد 1402 آسیابر سروده بابک رضایی آسیابر

ناچیز(اندکی از چیزی)(6)

1. بوسه دادن برای خودش از هزاران سخن گنگ درونی است
2. که بر لب زرد و روی لُپی خُشکیدن است
3. دل شکسته شده از غرور نشنیدن است
4. وگرنه بند دل پاره شده را تنها نگذاشتن است
5. با رفتارش توقع داشته پرش بزرگ در فرداهای(دانایی عشق) است.

1 آذر 1402 تهران سروده : بابک رضایی آسیابر