حیف باشد

(حیف باشد که تو باشی ومرا غم ببرد).
دست در دست دلم کرده و شبنم ببرد

شاد باشم که دلم یار به صد ناز کشد
ملک گو تنگ نشین باش که ماتم ببرد

دل زمن برده که جانی زهمینش باشد
بر دلم بی سببی حکم تو محکم ببرد

که ز یک بوسه تو دیوانه و بیمار شدم
دل دهم در سر کویت غم و دردم ببرد

جان فدای تو کنم گر ندهی کام رقیب
حیف باشد که سگ از کوی تو نامم ببرد

چه عجب گر غم هجرت به دلم راه دهد
چون توان گفت زهجران تو از هم ببرد

گفتم از خاک به سر کوی تو گردی دارم
گفت گر خاک شوی خاک مرا کم ببرد

غم اگر جان ببرد دل برود لیک چه سود
کز غم روی تو بر جان یک دم ببرد

عشق هر چند که دارم و تو می‌داری
آه ازین درد که جانم ز تو هم کم ببرد

نشنوم ناله وفریاد زبیداد رقیب
گرچه از درد دلم ناله و از غم ببرد
مصرع اول ازشعر عماد خراسانی تضمین شده
امین طیبی