پیشکش...

زمین گسترده بالش را ....چو خنده!
ز دنیا کنده دل....کوچ .....پرنده
تمام حجم خانه ....پیشکش تو
چه فرقی می‌کند...باخت و برنده!
به دور خویشتن پیچیده چون مار
همین تاک شکسته ...و رمنده
فدای لحظه ای شادی ات ای عشق
دلم از بودنش ....امید....کنده
چه بازی کثیفی بود...عشق ات
چو زالویی ...لطیف.. اما مکنده
بخند و از نیاز لحظه بگذر
چه فرقی می کند...زنده و مرده؟
غرور بید ها را سرنگون کرد
چو می پرسید احساس تو چنده!!
از این بازی بی معنی حذر کن
که بودن و نبودن ...بندِ.....بنده