پنجره رو به خیابان

با تو ام پنجره رو به خیابان دلم
شاخه ی اطلسی نازک ایوان دلم

برج و بارو زده ای سلطنت را بکنی؟
شده ای شاه نشین من و ایران دلم

مرد دیوان غزل های گل و یاسمنی
پس بیاگل بده ای زینت گلدان دلم

مومنم کن به نگاهی نفسی منجی عشق
تا مردد نشوی بر سر ایمان دلم

بوسه ات مهر زده پای غزل های مرا
باز هم مهر بزن بر لب پیمان دلم

به خیابان زده ام راه نفس بی توکجاست
با تو ام پنجره روبه خیابان دلم