نکنم میل بهشتی که در این جنت فردوس چو پروانه بگردم بی تاب
گرد آن نسترن سرخ پر از شیدایی
که مرا عمر بسر رفت و ندیدم خوشتر
ز تکانی که به اندام گلم نغمه هر باد فکند
هر چه زیباست نشان از قد رعنای تو دارد جانا
وای از این ساقه ی سیمین پر از ناز که در باغ نشست
تا گل نسترنی هست در این دشت پر از شعرم و شور
یا رب این گل که مرا هست نگهدار تو باش
گرد آن نسترن سرخ پر از شیدایی
که مرا عمر بسر رفت و ندیدم خوشتر
ز تکانی که به اندام گلم نغمه هر باد فکند
هر چه زیباست نشان از قد رعنای تو دارد جانا
وای از این ساقه ی سیمین پر از ناز که در باغ نشست
تا گل نسترنی هست در این دشت پر از شعرم و شور
یا رب این گل که مرا هست نگهدار تو باش