رویای تاریخی
دوس داشتن ِ چشمای تو از روی عادت نیست
من با نگاه ِِ تو شقایقها رو می بینم
هر شب توو باغ ِ شعر من عطر تو می پیچه
وقتی که از هر شاخه ای گلواژه می چینم
امواج ِ موهاتو فقط دست خودم بسپار
چون باد ِ کور... آرامش ِ ماه و نمی بینه
وقتی که تو تِل میزنی رد می شم از دریا
زیباترین پل بین احساسات ِ ما اینه
هم بغض ِ ابرایی نذار قحطی بیاد اینجا
دلشوره تقدیر ِ غم انگیز ِ نمک زاره
شرجی شو مثل آسمون ِ ابری ِ گیلان
توو جنگل و دریا دیگه بارون نمی باره
وقتی که می خندی میرم تا عمق رویاها
هر چال ِ گونت ، غنچه ی خندون ِ پامچاله
گریه ت که می گیره به فکر ِ غنچه هاتم بااش
اشک ِ تو تهدیدی برای این دو گوداله
لب های لرزونت شبم رو ، زیرو روو کرده
ریشتر به ریشتر با تب ِ اشکااات می لرزم
وقتی که قلبم زیر ِِ این آواار می مونه
می پاشه از هم نقشه ی دنیای بی مرزم
از نسل ِ نوری عشقْ ، بی تو منقرض می شه
آبی ترین تفسیر ِ پُر معناای تاریخی
من توی اقلیم ِ تنت ، آرامش و دیدم
رویاترین رویاترین ، رویای تاریخی
فریباسیدموسوی_رها