تشنه بر لب آب

تو جاری و من تشنه لب آب نشسته درمانده و بیچاره و بیتاب نشسته دریای غمت ظاهر آرامتری داشت دل بیخبر از این که به گرداب نشسته گفتم تو همان نقش قشنگی به دل من با دست خداوندِ هنر ، نابشاعر:مجید مبلّغ ناصری