درد دل‌های کشتی گیر تیم ملی کشتی فرنگی جوانان / می‌خواهم سکو نشین باشم نه ویلچر نشین

محسن وظیفه- حال و هوای کشتی خوب نیست؛ اصلا هم خوب نیست. شاید خیلی‌ها دلیل این خرابی حال کشتی را به برگزار نشدن انتخابات ربط بدهند و یا شاید هم بد بودن حال ورزش اول را به بی احترامی‌هایی که این روزها در این ورزش رواج پیدا کرده ، ربط بدهند. برای فهمیدن حال خراب کشتی شاید خیلی‌ها بروند به سراغ انتخابات و شرایطی که برای قهرمانان این رشته پیش آمده را مطرح کنند. البته همه‌ی این موارد هم به خرابی حال کشتی بر می‌گردد اما برای فهمیدن و درک کردن این‌که تا چه اندازه حال کشتی خراب است باید به سراغ امیر محمد رضایی کشتی گیر تیم ملی جوانان رفت. کسی که تا دو ماه پیش مدعی رسیدن به دوبنده تیم ملی برای مسابقات آسیایی و جهانی بود اما حالا نگران این است که مبادا مجبور شود تا آخر عمر روی ویلچر بنشیند.

امیر محمد رضایی کشتی گیر وزن 72 کیلوگرم مهر سال 97 در باشگاه کشتی فرنگی در آمل از ناحیه گردن آسیب می‌بیند و حالا بعد از چند ماه متوجه شده که آسیب دیدگی خطرناکی را دارد و اگر خیلی زود جراحی نکند باید برای همیشه عمر روی ویلچر بنشیند. اتفاقی ناراحت کننده و خطرناک که نه تنها آینده ورزشی و حرفه‌ای این کشتی‌گیر را تهدید می‌کند، بلکه ممکن است سلامتی او را هم به خطر بیاندازد. یک جراحی خطرناک و پرهزینه که باید اورزانسی انجام شود اما آیا کشتی گیری مثل امیر محمد رضایی می‌تواند هزینه 30 الی 40 میلیون تومانی گردنش را پرداخت کند تا بتواند دوباره سلامتی‌اش را به دست بیاورد؟

امیر محمد رضایی درباره حادثه‌ای که برای و رخ داده و منجر شده الان از کشتی کامل دور باشد، گفت:« در حال تمرین بودم که به یکباره در حال اجرای فن حریفم از ناحیه گردن دچار آسیب دیدگی شدم. در آن موقع همه گفتند که گرفتگی هست و بعد هم با مدت کوتاهی استراحت توانستم به تمرینات برگردم و در مسابقات قهرمانی استان به عنوان نخست رسیدم و به انتخابی تیم ملی جوانان هم رسیدم.»

رضایی در بستر بیماری

رضایی با اشاره به تشدید مصدومیتش در اردوی تیم ملی ادامه داد:« در انتخابی تیم ملی جوانان پنجم شدم اما با این‌حال به رادوی تیم ملی دعوت شدم که به یکباره مصدومیتم شدت پیدا کرد و مجبور شدم که اردوی تیم ملی را رها کنم و برای درمان پیگیر دارو و دکتر باشم. البته در اردوی تیم ملی هم دکتر سعادتی فر فیزیوتراپ تیم ملی هم صحبت کردم که پیشنهاد کرد تا MRI بگیرم تا وضعیتم به طور جدی مشخص شود اما تا آن زمان بحث تاین بود که دچار گرفتگی شدم و با ماساز و فیزیوتراپی خوب می‌شود.»

او در پاسخ به این سوال که چه زمانی متوجه شد، که به شدت آسیب دیده است، گفت:« وقتی به آمل برگشتم شرایطم بسیار بدتر شد. دیگر امکان تمرین کشتی برایم وجود نداشت و الان هم به شدت دستم لاغر شده و مشکل زیادی دارم. چند تن از پزشکان متخصص که معالجه کردند همه به صراحت گفتند که نه تنها دوران قهرمانی‌ام تمام شده حتی اعلام کردند که بازگشت سلامتی‌ام هم تقریبا غیر ممکن است. در همین راستا رضا قرا که از والیبالیست‌های تیم ملی هست به دکتر کاظمی معرفی‌ام کرد و بعد از معاینه‌ای که دکتر کاظمی انجام داد، گفت شرایط وخیم و خیلی خطرناکی دارم و باید خیلی زود جراحی شوم.»

رضایی با اشاره به توضیحات دکتر کاظمی به تشریح شرایط سختی که این روزها دارد، پرداخت:« دکتر کاظمی گفت نخاع گرد به حالت c است اما به دلیل سیبی که وارد شده این نخاع کامل برگشته و به شکل یک خط راست تبدیل شده و به همین دلیل از من خواست تا هر چه سریعتر نزد دکتر بسطامی در فدراسیون پزشکی ورزشی بروم و نظر این دکتر هر چه باشد، همان است. دکتر بسطامی هم بلافاصله بعد از معاینه اعلام کرد که شرایط خطرناکی را دارم و باید زود جراحی شوم اما بر خلاف پزشکان قبلی دکتر بسطامی ابراز امیدواری کرد که خیلی زود سلامتی‌ام را باز یابم اما برای جراحی شرایطی را تعیین کرد که واقعا برآورده کردن آن غیر ممکن است.»

این کشتی گیر جوان آملی در ادامه از هزینه‌های سنگین عملش خبر داد:« هزینه عمل تقریبا 15 میلیون تومان می‌شود. ضمن این‌که علاوه بر این باید نزدیک به 11 میلیون تومان هم هزینه لوازمی است که باید تهیه کنم اما علاوه بر این دو مورد مسائل جنبی هم هست که تقریبا هزینه عمل را به بین 30 تا 35 میلیون تومان افزایش می‌دهد. برای کشتی گیری که توان تهیه کفش کشتی را ندارد تهیه این مبلغ هزینه عمل واقعا زجر آور است.»

رضایی در پاسخ به این‌که چرا با بیمه ورزشی عمل نمی‌کند؟ ادامه داد:« بیمه ورزشی در نهایت 5 میلیون تومان پرداخت می‌کند. یعنی سقف کمک هزینه آسیب دیدگی این مبلغ است اما مانده‌ام که مابقی هزینه را از کجا بیاورم؟ ضمن این‌که برای استفاده از بیمه ورزشی به اداره کل ورزش آمل مراجعه کردم که فرمی را تحویلم دادند و گفتند که باید آن را تکمیل کنم و مصدومیتم از سوی پزشک ، مربی و باشگاهم تائید شود و آن را به ساری ارسال کنم. اداره کل ساری هم این فرم را به تهران می‌فرستد»

کشتی گیر تیم ملی جوانان درباره این‌که آیا راهکار دیگری هم وجود دارد، از روزهای سختی که در انتظارش است، گفت:« راهکار دیگرش این است که برای همیشه روی ویلچر بنشینم و قید زندگی سالم را بزنم ولی واقعا دلم نمی‌‌خواهد که شبی بخوابم و صبح که بیدار شدم ببینم که دیگر پاهایم حرکت نمی‌کند. ببینم که دست‌هایم دیگر کار نمی‌کند و زندگی عادی هم برای من که آرزوی رسیدن به دوبنده تیم ملی را داشتم دیگر ممکن نیست.»

رضایی در پاسخ به این‌که چرا از فدراسیون کشتی کمک نخواسته و آیا دیداری با سرپرست فدراسوین کشتی در این باره داشته است یا نه؟ از وجود مشکلات قانونی در یان باره خبر داد:« با دکتر ملک محمدی صحبت کردم و با مربی‌ام عادل بالی تبار که به اندازه پدرم به من کمک کرده است، صحبت کردم اما همه می‌گویند که بیمه در نهایت می‌تواند همین 5 میلیون تومان را پرداخت کند اما اگر مدال بین المللی و آسیایی یا جهانی داشتم، فدراسیون نامه می‌زد و بخشی از هزینه‌ها را پرداخت می‌کرد اما چون مدال ندارم چنین کاری هم برایم انجام نمی‌شود. البته می‌خواستم در این باره با نعمتی سرپرست فدراسیون صحبت کنم اما نمی‌دانم امکانش پیش می‌آید یا نه؟ به هر حال چاره‌ای ندارم جز این‌که یا نشستن روی ویلچر را انتخاب کنم و یا این‌که این مبلغ سنگین را بتوانم تامین کنم.»