«کسی که دو رئیس قوه را بیچاره کرده» کیست؟
علیرضا زاکانی، نماینده سابق مجلس و فعال سیاسی در گفتوگوبا فارس خواهان مجازات کسی شده است که «دو رئیس قوه را بیچاره کرده است». زاکانی گفت: معتقدم این برکناری کفایت نمیکند و اگر کسی در دوره مسئولیت دچار فساد شده باید محاکمهاش کنند و اتفاقا محاکمه کردن فردی که فساد آشکاری دارد و توسط آقای رئیسی کنار گذاشته شده کمک میکند که جهت آینده در قوه قضائیه تثبیت شود. البته همه کسانی که کنار گذاشته شدهاند مقصودم نیست بلکه فرد یا عنصر خاصی است که کنار گذاشته شده است.
بیشتر بخوانید:
در این زمینه، نخست باید متذکر شد منطق ادعای زاکانی درست است. برکناری از پست برای یک متخلف کافی نیست و باید مجازات شود. به نظر میرسد زاکانی فرد خاصی را مدنظر دارد. در این صورت بهتر بود ایشان با تهیه مدارک هویت این فرد متخلف را افشا و در رسانهها او را بیآبرو میکرد.
ایکاش زاکانی در مدت صدارت آن دو رئیس قوه، تلاش میکرد این فرد متخلف از کار برکنار و دادگاهی شود و برای افشاگری تا برکناریاش صبر نمیکرد.
***
انتخابات ۹۸ مقدمه ۱۴۰۰ است
حسین مرعشی، عضو حزب کارگزاران سازندگی گفتوگویی با خبرگزاری فارس داشته است. بخشهایی از این گفتوگو را میخوانیم:
«اشکالی که به حزب اعتدال و توسعه وارد است، این است که آنها مطلقاً نتوانستند در جبهه اصولگرایان حضور و پایگاهی داشته باشند یعنی حزب اعتدال و توسعه به اهداف مهم خود نرسیده است. جبهه اصولگرایان هیچ وقت اعتنایی به حزب اعتدال و توسعه نداشته و این حزب حتی حضور حداقلی هم این جبهه نداشته است.
از نظر من حزب اعتدال و توسعه از اهداف خود فاصله گرفته است. حزب اعتدال و توسعه برای ورود به جبهه اصلاحات نیز احتیاط میکند هرچند جبهه اصلاحات ممکن بود حزب اعتدال و توسعه را به عنوان یک حزب میانه بپذیرد. آنها خودشان تأکید دارند که ما اصلاحطلب نیستم.
کارگزاران که خواسته اصلی خود را اصلاحطلبی میداند خاستگاه خود را رها نمیکند که برود به حزبی که نه میانه است و نه جایگاهی در اصولگرایی دارد، ائتلاف کند. برویم با حزب اعتدال و توسعه ائتلاف کنیم چه اتفاقی بیفتد؟
آن چیزی که ما با این ائتلاف از دست میدهیم در برابر آن چیزی که باید به دست بیاوریم خیلی بیشتر است...
ضعفهای دولت قابل بیان است، چه در انتخاب افراد، چه در انتخاب سیاستها. مهمترین ضعف را این میدانم که دولت نتوانست پشتوانه رهبری را حفظ کند و این را من از همه اینها مهمتر میدانم.
بالاخره ما که به آقای روحانی رای دادیم، به روحانیای رای دادیم که نماینده رهبری در شورای عالی امنیت ملی بود. ما که نمیخواستیم آقای روحانی بشود خاتمی، موسوی و کروبی دوم. ما میخواستیم کسی باشد که زانو به زانوی رهبری بنشیند و با هماهنگی مقام معظم رهبری مشکلات کشور را حل و فصل کند...
از مجلسی که اکثریتش اصولگرا باشد یا اصلاحطلب، به شرط کفایت، یک رئیسجمهور خوب بیرون خواهد آمد؛ یعنی در انتخابات ۱۴۰۰ انتخاباتی در تراز ایران و کسی که بتواند همپای رهبری حرکت کند و پاسخگوی مسائل پیچیده ایران امروز باشد، انتخاب خواهد شد. پس به نظرم نباید فعلا روی ۱۴۰۰ تمرکز کنیم.»
بیشتر بخوانید:
مرعشی: مسیر انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ از ۹۸ میگذرد/ اصلاحطلبان از ضعفهای دولت آسیب دیدهاند
***
انتصاب معاون دفتر وزیر با مدرک راهنمایی
روزنامه شرق نوشت: «درحالیکه بر اساس قوانین کشور، برای تصدی پستهای مختلف شرایط احراز تعریف شده است، رضا رحمانی، وزیر صنعت، معدن و تجارت، ۱۱ آذر سال گذشته فردی را بهعنوان معاون دفتر وزارتی خود برگزیده که در حکم کارگزینی این فرد، آخرین مدرک تحصیلی او راهنمایی درج شده است. نامبرده با حدود ۲۴ سال سابقه خدمت در سازمان صنعت، معدن و تجارت در آذربایجان شرقی مشغول به کار بوده و پس از انتقال به تهران از وزیر صمت حکم دریافت میکند...
در حکم کارگزینی «ج.ک»، معاون دفتر وزارتی که تاریخ صدور آن مربوط به ۶ اردیبهشت سال ۹۵ است، سابقه کاری او ۲۲ سال و ۹ ماه ذکر شده و آخرین مدرک تحصیلی او، راهنمایی اعلام شده است. «ج.ک» متولد سال ۴۷ است و با ۲۲ سال سابقه کار، طبقه شغلی هشت و رتبه ارشد را در سازمان صمت استان آذربایجان شرقی به او اختصاص دادهاند. این در حالی است که بر اساس قوانین موجود، شرایط احراز پست یک مسئول دفتر گواهینامه فوقدیپلم یا دانشنامه لیسانس در یکی از رشتههای گروه امور اداری و مدیریت، علوم اجتماعی، روانشناسی و حصول تجارب مربوطه طبق جدول شرایط احراز اعلام شده است. همچنین بر اساس آییننامه اجرائی قانون مدیریت خدمات کشوری که در سال ۸۵ به تصویب مجلس رسید، شرایط عمومی استخدام در دستگاههای دولتی داشتن مدرک تحصیلی دانشگاهی یا مدارک همتراز (برای مشاغلی که مدارک همتراز در شرایط آنها پیشبینی شده است) بوده است. با وجود این، شخصی در وزارت صمت از سوی وزیر حکم دریافت کرده است که هیچیک از شرایط درج شده در قوانین کشور را ندارد.»
***
نقد عطریانفر بر عملکرد اصلاحطلبان در سال ۸۸
محمد عطریانفر، فعال سیاسی اصلاحطلب درباره وقایع سال ۸۸ به شرق گفت: «من درعینحال مواضع اتخاذشده در سال ۸۸ را هم نقد میکنم که خود از قربانیان حوادث آن سال بودم. واقعیت این است که میتوانستیم از رخدادن آن اتفاقات جلوگیری کنیم.
دلیلی نداشت آنهمه هزینه داده شود، زیرا هم ما میدانستیم که برانداز نیستیم و هم آنهایی که بر قدرت سوار بودند بعدها فهمیدند که اصلاحطلبان برانداز نیستند. بعد از انتخابات متأسفانه یک تصویر بسیار منفی از اصلاحطلبان نزد حاکمیت ایجاد شد.
تصور حاکمیت این بود که اصلاحطلبان قصد براندازی نظام را دارند در صورتی که اینطور نبود و ما نباید هزینه امری را میدادیم که نسبتی با آن نداشتیم. به یاد دارم وقتی به آقای هاشمی توصیه شده بود که در انتخابات مجلس در سال ۷۸ شرکت کند، ما مخالف بودیم.
خدمت ایشان عرض کردم دلیلی برای حضور شما در این انتخابات وجود ندارد. ایشان نکته نگرانکننده و خطیری گفت. فرمود توصیه است که شرکت کنم. گفتم چرا؟ گفت تلقی این است که مجلس ششم یک مجلس تندرو خواهد شد.
من گفتم حتی اگر هم چنین توصیهای شده باشد، زمانی میتوانید مجلس را کنترل کنید که بر مسند ریاست آن تکیه بزنید، در صورتی که این جماعت نمیگذارند رئیس بشوید، حتی شاید با اینهمه تخریبی که میکنند نگذارند که رأی بیاورید.
این سخن برای آقای هاشمی بسیار سنگین بود و ابتدا نپذیرفت که نتیجه هم همانی شد که پیشبینی میکردیم. وقتی نتایج مجلس ششم اعلام و آقای هاشمی نفر سیام تهران شد، به ایشان عرض کردم مصلحت در استعفاست و متن استعفای ایشان را هم حسبالامر پیشنهاد دادم.
درباره سال ۸۸ هم همینطور بود. برخی تندرویها باعث شد هزینههای بیهودهای بر پیکره جریان اصلاحات تحمیل شود. بله، قطعا بهتر بود که در دوران انزوا روی هویت و گفتمان اصلاحات بهطور جد کار میکردیم اما کسی به بحث هویتسازی توجه نکرد و بیشتر نظارهگر بودند. عنصری که بهعنوان فعال سیاسی وارد میدان سیاست میشود،
ما باید بتوانیم با عقلانیت مشکلات را از پیشرو برداریم و به زبان مفاهمه برسیم. نباید فراموش کنیم که اصلاحطلبان تکیهگاه محکمی در عرصه سیاسی نزد حاکمیت ندارند، ازاینرو باید با آرامش به ساحل اطمینان و یقین برسیم تا در دریای متلاطم سیاست قربانی نشویم.
من حوادث سال ۸۸ را یک سوءتفاهم بزرگ بین دو رویکرد سیاسی حاکمیت و اصلاحطلبان میدانم. ما در آن زمان گرفتار یک گفتمان غبارگرفته بودیم و تلقی نظام سیاسی این بود که حرکات اصلاحطلبان رویکردی براندازانه دارد.»