تروریستی خواندن سپاه مغایر قانون ضدتروریسم آمریکا در سال 1996 است

به گزارش خبرگزاری مهر، «پل پیلار» مقام ارشد سابق سازمان سیا در مقاله‌ای که در «نشنال اینترست» منتشر شد به بررسی اقدام بی اساس آمریکا مبنی بر تروریستی خواندن سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پرداخته است. در این مقاله او علت بی اساس بودن چنین ادعایی و پیامدهای منفی آن برای آمریکا را توضیح می‌دهد.

در ادامه ترجمه این مطلب آمده است:

اقدام غیر مؤثر اخیر دولت ترامپ در نامیدن سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به عنوان یک گروه تروریستی خارجی آنچنان که باید توسط صاحب نظران مورد تحلیل قرار گرفته شده است. تروریستی خواندن سپاه پاسداران فشار اقتصادی جدیدی بر ایران وارد نمی‌آورد، کشوری که در حال حاضر هم در میان بسیاری موانعی که با آن رو به رو است به شدت تحت تحریم است.

آمریکا تقریباً برای این که دشمنی تمامی ناپذیرش به ایران را نشان دهد همه راه‌ها را به کار برده است و اکنون برای این که راه‌های جدیدی پیدا کند منافع و اهداف آمریکا را نادیده می‌گیرد و به خطر می‌اندازد. اقدام اخیر آمریکا با اولین بار قرار دادن یک نهاد دولتی در لیستی که هرگز برای این کار طراحی نشده بود اهداف ضد تروریستی آمریکا را به خطر می‌اندازد.

قانون چندجانبه ضد تروریستی که به نام قانون ضد تروریسم شناخته می‌شود را کنگره در سال ۱۹۹۶ اعمال کرد و فهرستی از سازمان‌های تروریستی خارجی تهیه کرد. این قانون به حمایت از گروه‌های تروریستی اطلاق می‌شود که شامل مواردی چون حمایت گسترده مالی از آنها، تبلیغ به نفع آنها و تقریباً هر نوع همکاری دیگر یا رابطه تجاری با یک گروه تروریستی می‌شود. اگر حمایت از یک گروه تروریستی خارجی قرار بود به عنوان یک جرم شناخته شود آنگاه لازم بود در این قانون این که سازمان تروریستی خارجی چه سازمانی است تعریف شود. در نتیجه قانون ۱۹۹۶ یک فهرست رسمی از چنین سازمان‌هایی را تهیه کرد و همراه آن برای نهادهای اجرایی معیارهایی را تعیین کرد که چه گروه‌هایی باید در این لیست قرار بگیرند.

ولی فهرست سازمان‌های تروریستی هیچ گاه برای محکوم کردن نهادهای خارجی که مورد علاقه آمریکا نیستند طراحی نشده بود. در واقع این قانون وسیله‌ای برای پیگیری افراد است که برای مثال به گروه‌های تروریستی کمک مالی می‌کنند یا انتقال اسلحه و نیروی انسانی به آن گروه را تسهیل می‌کنند.

معانی ضمنی گسترده

به وضوح هیچ کدام از این قوانین برای آن طراحی نشده اند که نیروی نظامی یک کشور خارجی را سازمان تروریستی خارجی بنامند چرا که که بودجه چنین نیروی نظامی توسط دولت تعیین می‌شود نه به کمک افراد تحت تعقیب قانون.

اعمال این قانون در مورد سپاه که یک شاخه کامل از نیروی نظامی ایران است از نظر تئوری هر ایرانی را که مالیات پرداخت می‌کند را یک حامی مجرم می‌شناسد. یا اگر حمایت مالی را در نظر نگیریم، تکلیف حدود ۱۲۵۰۰۰ نفری که در سپاه کار می‌کنند چه می‌شود؟ یا نیروهای شبه نظامی وابسته به آن در ایران که خود تعداد قابل توجهی هستند، یا آنها که در سپاه خدمت کرده اند که باز تعداد زیادی را در بر می‌گیرد چرا که بسیاری از ایرانیان خدمت سربازی خود را در سپاه گذرانده اند؟

طیف وسیع فعالیت‌های سپاه پاسداران که از طرف کشور ایران انجام می‌شوند نیز همچنان به معنی حمایت مالی از سپاه است از جمله تجارت‌های عادی با ایران که قطعاً تروریستی نیستند. این نکته به ویژه در مورد عراق صدق می‌کند که به دلیل تروریستی خواندن سپاه پاسداران به شدت با آمریکا مخالف است. مقامات عراقی با سپاه پاسداران نه تنها از نظر امنیتی بلکه برای تنظیم امور تجارت در مرزها از نظر تجاری هم در ارتباطند. سپاه پاسداران همچنین در مذاکرات صلح افغانستان هم شرکت داشت که در نتیجه آن شرکت کنندگان دیگر این مذاکره هم به علت حمایت مالی از آن متهم شناخته می‌شوند.

اگر حقیقتی که دولت ترامپ آن را اذعان نکرد در نظر بگیریم اتهام همکاری با سپاه خود آمریکا را نیز شامل می‌شود چرا که ایران در سال‌های اخیر به شدت با تهدید تروریستی که افراط گراهای سنی القاعده و داعش داشتند مخالف بوده است و فعالانه در مخالفت با آنها شرکت کرده است. در عراق، سپاه پاسداران و شبه نظامیانی که تحت حمایت این سپاه بودند در مقابله زمینی با داعش و شکست آن نقش عمده‌ای داشتند.

همچنین آمریکا در زمینه نیروی هوایی حمایت‌هایی از این گروه به عمل آورد. این به این معنی است که نیروی هوایی آمریکا از سپاه پاسداران حمایت مالی به عمل آورده و در نتیجه از قانون کیفری آمریکا تخطی کرده است. تنها واکنشی که می‌توان به بی مورد بودن قرار گرفتن سپاه پاسداران در فهرست سازمان‌های تروریستی خارجی داشت این است که آن را مضحک دانست.

قرار دادن نیروهای نظامی امنیتی کشورهای دیگر در فهرست سازمان‌های تروریستی خارجی تنها نشان دهنده بی اساس خواندن و متناقض خواندن این تصمیم است. گفته‌های وزیر امور خارجه، مایک پمپئو مبنی بر این که نظام ایران از تروریسم به عنوان وسیله‌ای در روابط بین المللی استفاده می‌کند که کاملاً با دولت‌های دیگر متفاوت است کاملاً اشتباه است. این ادعا در حالی است که اسرائیل فهرست بلند بالایی از اقدامات تروریستی در کارنامه خود دارد. یکی از عملیاتی که پمپئو به طور اخص در فهرست خود علیه سپاه پاسداران به آن اشاره کرد تلاش واضح انتقام گیری از ترورهای پی در پی اسرائیل بود که در طی آنها دانشمندان ایرانی کشته شدند. تروریسم اصلی در این جریان در واقع کشتن دانشمندان ایرانی بود و اقدامات سپاه پاسداران تلاش برای پاسخ به آنها بوده است.

‌اهداف واقعی

نامیدن سپاه پاسداران به عنوان سازمان تروریستی خارجی نشان دیگر آن است که چقدر اقدامات کمپین دشمنی سرسختانه دولت آمریکا با ایران با اهدافی که این حرکت دنبال می‌کند مغایر است. آنگونه که از زمان انجام این اقدام بر می‌آید یکی از اهدافی که این اقدام دنبال می‌کند کمک به پیروزی نتانیاهو در انتخابات بود. نتانیاهو رسماً از ترامپ برای این که «خواسته» نتانیاهو مبنی بر تروریستی نامیدن سپاه پاسداران را عملی کرده است تشکر کرد.

هدف دیگر این اقدام تحریک ایران به انجام اقداماتی بود که بتوان آنها را بهانه جنگ قرار داد. این خواسته‌ای بود که مدت‌ها مشاور امنیتی ترامپ، جان بولتون به دنبال آن بود. پمپئو نیز چنین خواسته‌ای داشت. پمپئو در صحبت اخیرش با سناتور «رند پال» این مطلب را که دولت تأیید کنگره برای چنین جنگی ندارد را رد کرد. این مخالفت خود نشان دهنده آن است که پمپئو نیز خواهان جنگ با ایران بوده است.

پمپئو بر این نکته تاکید دارد که پس از ۱۱ سپتامبر استفاده از زور علیه ایران کافی است و نیاز به مجوز رسمی ندارد چرا که ایران برخی از اعضای القاعده را در اختیار داشته ولی به جای اخراج آنها یا آنکه آنها را تحت پیگرد قانونی قرار دهد آنها را در حصر خانگی نگه داشته است. نکته‌ای که پمپئو در نظر نمی‌گیرد این است که افراط گراهای سنی القاعده دشمنان ایران هستند نه متحدان آن.

نکته دوم آن است که پمپئو انگیزه احتمالی ایران از حصر خانگی اعضای القاعده توسط ایران را نادیده می‌گیرد؛ ایران امیدوار بود بتواند آنها را با اعضای گروه تروریستی مجاهدین خلق که تحت کنترل آمریکا در اردوگاهی در عراق هستند مبادله کند. بررسی «مایکل رابین» Michael Rubin نشان می‌دهد قرار گرفتن این گروه در فهرست سازمان‌های تروریستی خارجی کاملاً به حق بوده، هرچند چند سال پیش این گروه تلاش زیادی کرد تا با هزینه کردن‌های هنگفت نام خود را از این فهرست خارج کند.

حساسیت بیش از حد دولت آمریکا به ایران پیامدهای منفی آسیب زننده‌ای داشته از جمله منزوی شدن آمریکا و تیره شدن روابطش با متحدانش. اکنون باید به این آسیب‌ها آسیب به سیاست ضد تروریستی آمریکا و خدشه به اعتبارش در مبارزه با تروریسم را نیز افزود.