حاطرات

پشت پنجره خیالم نشستم هوای ابری دلم باران نداشت طوفانی بود گلهای خاطراتم از این طوفان پر پر شد
حالا مانده ام مثل کویر بی رهگذر
و گمانم کمی از صفر بیشتر
و دلم بهاری ندارد
چرا همه من تو بودپ
می دانی دیگر تلاش هم نمی کنم
شاید خاطرات هم گاهی طوفانی باشند بهتر است