زن

انسان بُوَد این زن ز چه رو هست ترا کین
ای آدم نادان که نداری سرِ تمکین

تا نسل بماند شده آن مرد و همین زن
با آن تو چنانیّ وچنین میکنی با این

پنداری تو بر تر شده ای خلق از اوّل
خون تو بُوَد بیشتر از جفت تو رنگین

مردان و زنان هر دو خداوند برابر
آورده که نه پیش و نه پس تیغه شاهین

افسوس که تحقیر زنان را به خداوند
نسبت بدهد مدعی مذهب و آئین

گویند زنان را نَبُود حق شهادت
یا هست اگر نصف ز مردان شده تعیین

زن را نه حقی هست و حقوقی ایست به فرزند
گفتار پریشان بسیار است هم از این

چون نیست خرد را رهی بر گفته ایشان
نا چار خردمند گریزان شده از دین

تحقیر خداوند بُوَد آنکه زنان را
گوید که چه خوب است فقط داخل بالین

این بی خردان هیچ نگیرند تحوّل
در گوش بخوانید اگر سوره یاسین

خجلت نکشد گوئی زین زهر سخن ها
بر شهد و شکرهای خدا اینهمه شیرین

زیبا تر از اینها مگر آورده خداوند
حق است تبارک به خدا گفته و تحسین

یکروز غنودی تو در این دامن مادر
کافی ایست شود قدرش هر آینه تضمین

در دمن خود تربیت آورده بزرگان
در شرق ابو سینا در غرب چو داروین

آن گونه بزرگان همه در دامن مادر
بودند که یازیدند تا زهره و پروین

روزی اگرت این غم دوران شود افزون
این سوز دعایش بدهد یکسره تسکین

مردان و زنان آخر گردند برابر
با یاری هم لطف خدا گوی تو آمین

آمین یا رب العالمین