مشهورترین دربی های جهان؛ قسمت پنجم: لوکلاسیک؛ از نوتردام تا نوتردام

طرفداری- جدال جنوبی ها با پایتخت نشینان؛ لوکلاسیک یه دیدار ساده نیست!

آشنایی با دربی فرانسه

نام های دیگر: دربی فرانسه، الکلاسیکوی فرانسوی ها، لوکلاسیک
مکان: شهرهای پاریس و مارسی، فرانسه
تیم های شرکت کننده: المپیک مارسی | پاری سن ژرمن
اولین دیدار: المپیک مارسی 4-2 پاری سن ژرمن (1971)
استادیوم ها: پارک دو پرنس، پاریس | اِستاده وِلودروم، مارسی
کل دیدار ها تاکنون: 94 بازی
بیشترین برد: پاری سن ژرمن (40 بار)
بیشترین بازی: اِستیو مانداندا (دروازه بان کنونی مارسی) (24 بازی)
بهترین گلزن: زلاتان ابراهیمویچ (11 گل)
بزرگترین پیروزی ها: PSG 5-1 OM (1978) OM 1-5 PSG 2017

لوکلاسیک مهم ترین بازی باشگاهی فوتبال فرانسه مابین دو باشگاه مارسی و پاری سن ژرمن است. شدت تقابل و هیجانات در این بازی به حدی بالاست که مامورین امنیتی استادیوم ها معمولا بیشترین ضریب امنیتی را برای حفاظت از هواداران اتخاذ می کنند. این دو باشگاه به همراه سنت اتین و اِستاده ریمس، 4 باشگاه اصلی فرانسه محسوب می شوند که تاریخ قابل توجهی پیش از هزاره سوم دارند. جنگ مابین این دو تیم مانند دیگر دربی ها، پا را فراتر از زمین گذاشته و به تاریخ و فرهنگ مردم این دو شهر نیز کشیده شده است. تقابلی میان پایتخت و بزرگترین بندر، تقابلی میان قهرمان اروپا و فاتح فرانسه، تقابل شمال با جنوب. تقابلی قدیمی و کلاسیک؛ مابین دو غول فرانسوی. به لوکلاسیک خوش آمدید.

تاریخچه

رقابت این دو باشگاه از اوایل دهه 80 میلادی شکل گرفت. بازی های پیشین این دو تیم به گونه ای نبود که حساسیت زا باشد و صرفا یک بازی معمولی تلقی می شد. پاری سن ژرمن در سال 1970 تاسیس شده بود و رقیبش؛ 71 سال بزرگ تر بود. اُلیمپیَن ها فکر نمی کردند که این تازه تاسیس ها در آینده بلای جان‌شان شوند. مارسی 87 سال مداوم بود که در کورس کسب جام بود و بازی هایش با سنت اتیَن و بوردو، بسیار مهم تر از تقابلش با پاریس تلقی می شد. موضوع تقابل شمال و جنوب، مانند انبار کاهی بود که به یک کبریت نیاز داشت تا شعله ور شود. آن کبریت، قهرمانی پاریس تحت مربیگیری ژرراد هولیه در سال 1986 بود.

بعد از موفقیت های پاریس در فتح عناوین، دو اتفاق پیش آمد که تقابل های بعدی را آتشین تر کرد. ابتدا، برنارد تاپیه، یک فعال اجتماعی و مشاوره دهنده به رئیس جمهوری وقت فرانسوا میتِراند، به عنوان رئیس مارسی انتخاب شد. سپس CANAL +، بزرگترین شبکه تلوزیونی فرانسه PSG را خرید. دو باشگاه که حال به منابع مالی سرشاری رسیده بودند، شروع به نبرد در بازار کردند. سهم مارسی از این نبرد کریس وادِل، ژان-پیِر پاپین، رودی فولر، باسیل بولی (زننده گل قهرمانی مارسی مقابل میلان در فینال لیگ قهرمانان 1993) و اِنزو فرانچسکولی بود. در حالی که پاریسی ها داوید ژینولا، یوزی ژورکایف، جورج وه آ و "رای" را به خدمت گرفتند.

ژان پیر پاپن و برنارد کاسونی

عابدی پله در نبرد با آنتونی کامبوآره

سرمربی فعلی فرانسه، دیدیِر دشام

نکته جالب این بود که مالک جدید الیمپین ها خود پاریسی بود و با ایستادن در سمت مارسی ای ها، منفور مردم شهر خود شد. رقابت این دو تیم مابین سالهای 1989 تا 1998 شگفت انگیز بود؛ این دو باشگاه در مجموع صاحب پنج عنوان قهرمانی لیگ، چهار جام حذفی، یک لیگ قهرمانان اروپا، یک جام برندگان جام یوفا شدند و به دو فینال اروپایی دیگر نیز رسیدند. مارسی از 1990 تا 1999 به رقیب شمالی اش نباخت، هر چند که دو فصل را هم بدلیل تبانی ای بیهوده در لیگ دو فرانسه گذراند.

حوادث

دربی فرانسه موجب گسترش خشونت و زد خورد در کشور شد. میتوانیم از جهتی این اتفاقات را یک راه خلاقانه برای فروش بیشتر پیراهن و بلیط عنوان کنیم اما صورت مسئله قابل پاک شدن نیست. تقابل این دو طی سالهای اخیر موجب آُیب دیدگی ها و دستگیری های فراوانی شده است. دعوای هواداران دو تیم در حین بازی نیمه نهایی جام حذفی 1995، موجب دستگیر شدن 146 نفر شد. 9 نفر از کادر پلیس هم در بیمارستان بستری شدند.

در سال 2000، یکی از هواداران مارسی بدلیل پرتاب صندلی ای از سوی جایگاه هواداران پاریس در شهر پاریس دچار معلولیت مادام العمر شد. هواداران PSG سابقه درگیری با یکدیگر را نیز دارند. یکی از هواداران این تیم در اثر ضرب و شتم گروهی از هواداران پاری سن ژرمن به کما فرو رفت و در آخر جان داد.

بازیکنانی هم که برای هر دو باشگاه بازی کردند نیز از خشم هواداران در امان نبودند. فریدریک دِهو، بازیکن سابق بارسلونا و کاپیتان سابق پاریس در فینال جام حذفی 2004 دائما از سوی پاریسیَن ها هو شد. بعد از قهرمانی، دِهو سریعا در حالی که اشک می ریخت به رختکن تیم رفت. شایعه شده بود که او در آخر فصل و با اتمام قراردادش به مارسی خواهد پیوست. اتفاقی که در نهایت افتاد.

دو ماه بعد نیز فابریس فیورِسِه به علت اختلاف با مربی وقت وحید هَلیلوویچ، راهی مارسی شد. پسر محبوب پاریس به منفورترین چهره سکو ها تبدیل شد.

بازی های خاطره انگیز

بازی های ابتدایی دو تیم همانطور که اشاره شد، چندان درگیرانه و پر سر و صدا نبود. این روند به سرعت تغییر کرد. اولین بازی دو تیم در دسامبر 1971 (حدود یکسال پس از شکل گیری پاریس) برگزار شذ که مارسی با دبل مهاجمانش راجر ماگنوسون و جوزیپ اِسکوبلار، 4-2 پیروز شد. پاریسی ها تا 1975 برای اولین بردشان صبر کردند. در سال 1989 بازی ای خاطره انگیز و تعیین کننده سرنوشت قهرمانی در وِلودروم شهر مارسی برگزار شد. الیمپین ها در حالی میزبان پاریسی ها بودند که تنها سه بازی از لیگ باقی مانده بود. در حالیکه همه تا ثانیه های پایانی بازی و با توجه به نتیجه 0-0، پاریس را قهرمان لیگ می دانستند، شوت ثانیه های پایانی فرانک سویزِه برد را به مارسی هدیه کرد. مارسی در انتها، پس از 17 سال، قهرمانی لیگ را در پایان فصل جشن گرفت.

سه سال بعد، آرتور یورگه سرمربی وقت پاریس اعلام کرد که قصد در هم کوبیدن حریف را دارد. برنارد تاپیه نیز با پاره کردن روزنامه های چاپ کننده مصاحبه او در رختکن، روحیه را به تیمش تزریق کرد و گفت که مارسی او را ناامید نخواهد کرد. مارسی در نهایت آن بازی را هم برد. بازی 29 می 1993 هم برای مارسی ای ها خاطره انگیز است. تنها سه روز بعد از تاجگذاری در اروپا با شکست دادن میلان در فینال، بازیکنان خسته مارسی برای مصافی با پاریس چالشگر آن روز ها آماده شدند. خستگی مفرط باعث شد که آن ها خیلی زود خود را بازنده دیدار ببینند، اما روحیه تیمی و اتحادشان و البته، گل 18 یاردی باسیل بولی؛ موجب پیروزی 3-1 مارسی شد. پیروزی ای که مسیر کسب عنوان فصل 1992/93 شد (هرچند که این عنوان به دلیل تبانی از مارسی پس گرفته شد. گذراندن دو سال در دست دوم فرانسه، آغاز روز های سیاه مارسی بود. الیمچین ها هنوزه هم نتوانستند کمر خود را پس از ضربه سخت راست کنند.)

مردان پارک دو پرنس هم روز های خوش خودشان را داشتند. در سال 1999، آنها مدافع عنوان را با نتیجه 2-1 شکست دادند تا پس از نه سال، نخستین پیروزیشان را مقابل مارسی جشن بگیرند. چیزی که این برد را شیرین تر کرد این بود که با شکست مارسی، فصل برای آنها با یک امتیاز پایین تر از بوردو به پایان رسید. یک امتیازی که بوردو را به عنوان قهرمان جدید فرانسه معرفی کرد. سال 2003 یکی از بیادماندنی ترین سالها برای هواداران پاری سن ژرمن است. پاریسی ها در این سال مارسی را سه باز پیاپی شکست دادند (دو شکست در ولودروم) که یکی از آنها نیز با نتیجه 3-0 و با هنر نمایی رونالدینیو رقم خورد. پاریسی ها در سال 2006 نیز در استاده دِ فرانس در فینال کاپ فرانسه، با گل تعیین کننده ویکاش دوراسو 2-1 مارسی را شکست دادند و بر جام قهرمانی بوسه زدند.

امروز

المپیک مارسی تا قبل از 2011، جام های بیشتری کسب کرده بود و پاریسی ها بیشتر به موفقیت هایشان در مقابل این تیم، خصوصا آمار استثنایی 8 برد پیاپی طی سالهای 2002 تا 2004 شان افتخار می کردند. همه چیز اما با شروع سرمایه گذاری های اوریکس قطر تغییر کرد. پاریسی ها با تزریق پول های کلان قطری ها، پا را از فرانسه فراتر گذاشتند و تنه به تنه تیم های مطرح اروپایی زدند. مهم ترین خواسته شان نیز دسترسی به رکورد منحصر به فرد مارسی ای ها است. آنها تنهای باشگاهی فرانسوی هستند که جام درازگوش را به خانه برده است. هر چند تا امروز خرید ستارگانی چون ادینسون کاوانی، زلاتان ابراهیموویچ، کیلیان امباپه، تیاگو سیلوا و گرانترین بازیکن حال حاضر دنیا نیمار جونیور نتوانسته به آنها در این زمینه کمکی کند. این میزان از ستاره ها در لیگ فرانسه از اوایل دهه 90 و زمان مارسی پر ستاره دیده نشده بود. آنها اما در طی این سالها 5 بار قهرمان فرانسه شدند و با 34 عنوان، پر افتخار ترین تیم فرانسوی به شمار می روند. پاریسی ها از 2011 به این سمت، 16 عنوان کسب کرده اند.

طلایی ترین روزهای پاریس مصادف تیره ترین دوران مارسی شده است. آنها از 2012 فاتح عنوانی نشده اند و سعی کرده اند تا با تمام کردن لیگ در جمع چهار تیم برتر، سهمیه رقابت های اروپایی را کسب نمایند. آخرین بردشان مقابل پاریسی ها نیز به سال 2011 بر میگردد. مارسی همچنان به آینده ای روشن امیدوار است. فرانک مک کورت آمریکایی که از سال 2016 باشگاه را در دست گرفت، طی برنامه ای 4 ساله قصد هزینه کردن 200 میلیون یورو را دارد تا دوباره مارسی را به میادین اروپایی برگرداند. آنها در فینال لیگ اروپای امسال مقابل اتلتیکو مادرید قدرتمند صف آرایی کردند. با اینکه طبق پیش بینی اکثریت، مارسی جام را بالای سر نبرد، اما نایب قهرمانی مارسی و حضور در یک فینال اروپایی پس از حدود 20 سال، هواداران را به روز هایی بهتر امیدوار کرد.

رکوردها

کل بازی ها: 94 برد پاری سن ژرمن: 40 برد المپیک مارسی: 32 تساوی: 22 گل های پاری سن ژرمن: 132 گلهای المپیک مارسی: 115

بزرگترین پیروزی ها: المپیک مارسی: 4-0 (1986) 3-0 (2010) پاری سن ژرمن: 5-1 (1978) 1-5 (2017)

بیشترین گلها در یک بازی: 7 گل: پاری سن ژرمن 4-3 المپیک مارسی؛ 1979 6 گل: پاری سن ژرمن 5-1 المپیک مارسی؛ 1978 6 گل : پاری سن ژرمن 5-1 المپیک مارسی؛ 2017 6 گل: المپیک مارسی 4-2 پاری سن ژرمن؛ 1971 6 گل: پاری سن ژرمن 4-2 المپیک مارسی؛ 2016

طولانی ترین دوران بی شکست: 14 برد و 3 تساوی: پاری سن ژرمن (2012-تاکنون) 8 برد و 1 تساوی: پاری سن ژرمن (2002-2005) 6 برد و 3 تساوی: المپیک مارسی (1990-1994) 6 برد: پاری سن ژرمن (1979-1984) 4 برد و 1 تساوی: المپیک مارسی (1975-1977) 3 برد و 2 تساوی: المپیک مارسی (1971-1975)

بیشترین برد های متوالی: 10 برد: پاری سن ژرمن (2012-2016) 8 برد: پاری سن ژرمن (2002-2004) 6 برد: پاری سن ژرمن (1979-1984)

بیشترین و کمترین میزان تماشاگر: بیشترین در کل: 79,061 نفر، استاده دِ فرانس؛ 2006 کمترین در کل: 5,556 نفر، استاده ولودروم، 1979 المپیک مارسی: بیشترین: 65,252 نفر، ولودروم؛ 2017 کمترین: 5,556 نفر، ولودروم، 1979 پاری سن ژرمن: بیشترین: 48,000 نفر، پارک دو پرنس، 1994 کمترین: 13,707 نفر، پارک دو پرنس، 1979

عناوین کسب شده

المپیک مارسی: 9 قهرمانی لیگ 1 10 کوپ دِ فرانس 3 کوپ دِ لا لیگ 2 تروفی دو شامپیونز 1 لیگ 2 1 لیگ قهرمانان اروپا 1 جام اینترتوتو یوفا مجموع: 27 عنوان قهرمانی

پاری سن ژرمن: 7 لیگ 1 12 کوپ دِ فرانس 8 کوپ دِ لا لیگ 7 تروفی دو شامپیونز 1 لیگ 2 1 جام برندگان جام یوفا 1 جام اینترتوتو یوفا مجموع: 37 عنوان قهرمانی

بیشترین حضور: استیو مانداندا (2007-2016) و (2017- تاکنون) : 24 بار سیلویان آرماند (2004-2013): 18 بار تیاگو سیلوا (2012- تاکنون): 13 بار

بهترین گلزنان: زلاتان ابراهیموویچ (2012-2016): 11 گل ادینسون کاوانی (2013- تاکنون): 7 گل پائولِتا (2003-2008): 6 گل

بازیکنانی که برای هر دو باشگاه بازی کرده اند: این لیست بلند بالا شامل 49 نفر است. ژان ژورکائف، ژان-پیر دِسترومِلِه، ژان-لوئیس لئونِتی، ژاکی نووی، ژان-پیر دولیاری، ژان-پیر توکوتو، ایلیا پانتیلیچ، سار بوباکار، فرانسوا بریسون، کلاوده لوویتز، تیری لائوری، مارسل دِ فالکو، میشل ان گوم، دانیل خوئِرِب، یِوون لِروکس، ویلیم آیاشه، برنارد پاردو، ژوکِلین آنگلوما؛ لائورنت فورنیه، برونو ژرماین، دانیل براوو، کلاوده ماکه له له، پاتریک کولِتِر، بِنویت کویت، خاویر گراولاینه، آلاین روشه، کلیره پوگت، جامل بِلمادی، برونو ان گوتی، پاسکال نوما، کابا دیاوارا، ژرومه لِروی، استفان دالمات، پیتر لوچین، ژرژ وه آ، ژروم آلونسو، آندره لوئیز، فلوریان مائوریس، زومانا کامارا، فردریک دِهو، پِگوی لوئیندولا، فابریس فیورِسِه، مودِسته ام بامی، لوریک کانا، فابریس آبریل، ادوآرد سیسه، حاتم بن عرفا، لاسانا دیارا

یادداشت ارسالی از امیررضا محمودی