مدیحه‌سرای هند و مالدیو!

بانک ورزش- رسول بهروش

دوباره حرف‌های «کارلوس کی‌روشی» شروع شد و از حالا تا شش ماه بعد مانور تبلیغاتی سرمربی تیم ملی روی قدرت تیم‌های حاضر در جام ملتهای آسیا ادامه خواهد داشت. کی‌روش که بعد از جام‌جهانی حاضر نشد به هیچ سوال مستقلی در مورد خداحافظی سردار و گوچی، بازی نکردن عناصر تهاجمی تیم ملی در روسیه، تداوم نمایش‌های ملال‌آور و تدافعی تیم ملی و ... پاسخ بدهد، همچنان مثل هفت سال گذشته فقط همان حرف‌هایی را می‌زند که خودش دلش می‌خواهد؛ یک مشت سرکوفت و هشدار و تحذیر تکراری که هر بار به بهانه‌ای تازه از سر گرفته می‌شود. در یک سال گذشته او خون ملت را در شیشه کرد از بس که در مورد قدرت مراکش و پرتغال و اسپانیا حرف زد. البته که این تیم‌ها قوی بودند، اما عادت بزرگنمایی بی‌وقفه رقبا توسط کارلوس هم بدجوری توی ذوق می‌زد. فقط به یاد بیاورید بیانیه توهین‌آمیز او خطاب به لیگ ایران را که بعد از گل قیچی برگردان رونالدو برابر یوونتوس منتشر شد. او در آن بیانیه به شدت فوتبال باشگاهی کشورمان را تحقیر کرد، هرچند ماه‌ها بعد تنها ستارگانی که توانستند نمایش آبرومندانه‌ای برابر کریس و رفقا داشته باشند، محصولات همین لیگ داخلی بودند.

حالا دوباره همان داستان‌ها تکرار می‌شود و این بار فقط به جای اسم مراکش و اسپانیا، نام قدرت‌های آسیایی حاضر در جام ملتها در جملات کی‌روش قرار می‌گیرد. او برای چندمین بار در یک بازه زمانی کوتاه به سایت کنفدراسیون فوتبال آسیا گفته: «فوتبال ایران با 15 روز کار نمی‌تواند از پس ژاپن بربیاید.» و ما البته به او یادآوری می‌کنیم ما با این استراتژی و تاکتیک، بعد از هفت سال کار هم شانه به شانه ژاپن نزدیم! البته که آدم همیشه باید قدرت رقبا را جدی بگیرد و البته که ژاپن و کره و استرالیا هم قدر هستند، اما نکته اینجاست که «بزرگنمایی حریفان» از سوی کی‌روش یک عادت کهنه و کلیشه‌ای است که تقریبا پیش از تمام مسابقات صورت می‌گیرد و اصلا ربطی به نام و عنوان تیم‌های مقابل ندارد. کی‌روش قبل از هر مسابقه سعی می‌کند تیم‌های حریف را تا سر حد امکان بالا ببرد و در نقطه مقابل فرایند آماده‌سازی تیم ملی کشورمان را سرکوب و تحقیر کند. حداقل حسن این کار هم آن است که هر نتیجه‌ای او بگیرد، سرمه چشم مردم می‌شود و هیچ نقد و خرده‌ای بر آن وارد نیست.

اصلا اسپانیا و پرتغال و ژاپن را کنار بگذارید؛ هندوستان واقعا کجای نقشه فوتبال دنیاست؟ کارلوس کی‌روش سه سال پیش در نشست خبری قبل از بازی با هند در مرحله پیش‌مقدماتی جام‌جهانی به شدت از پیشرفت فوتبال در این کشور تمجید کرد و بعد از پیروزی سه‌گله برابر این تیم هم گفت: «از نمایش هندی‌ها سورپرایز شدم. قدرت و اراده آنها باورنکردنی بود. هند شایسته صعود از این گروه است.» هندی‌ها اما در پایان رقابتهای آن گروه قعرنشین شدند و مثل همیشه سریع و بی‌ادعا از جام کنار رفتند! در مثالی دیگر، کی‌روش قبل از بازی با قطر با اطلاق عناوینی مثل «تیم چندملیتی» به تمجید بی‌پایان از عنابی‌ها پرداخت، اما قطر در پایان مرحله انتخابی با کسب هفت امتیاز از 10 بازی در رتبه آخر گروه قرار گرفت. وقتی ما در شن‌یانگ برابر چین متوقف شدیم، کی‌روش گفت: «اگر می‌خواهید ارزش این یک امتیاز را درک کنید، منتظر بمانید بقیه تیم‌های گروه در چین بازی کنند و نتایج‌شان معلوم شود.» بعد از ما اما سوریه بی‌خانمان در چین یک بر صفر پیروز شد تا معلوم شود زمین آنجا چقدر سفت بوده! از این دست مثال‌ها فراوان است و با مختصر جستجوی اینترنتی می‌توان به زیر و بالای ترفند قدیمی کی‌روش اشراف پیدا کرد، اما حیف است اگر چند جمله از اظهارات مربی پرتغالی پیش از بازی ایران و مالدیو را با هم مرور نکنیم: «مالدیو و برزیل فرقی ندارد. شیطان همیشه پشت در است. دو بازی حساس برابر مالدیو شرایط ملتهبی دارد زیرا باید بازیکنان را در فرم خاصی نگه داریم. متاسفم که به خاطر برنامه فیفا مجبور شدیم در تعطیلات بین دو فصل مقابل این تیم قرار بگیریم. ما برای این بازی به اردوی اتریش نیاز داشتیم، هرچند متاسفانه خلعتبری را به خاطر تعهد باشگاهی‌اش از دست دادیم.» حواس‌تان هست؟ استاد دارد در مورد «مالدیو» حرف می‌زند!

کم‌کم حرف‌های کارلوس کی‌روش هم مثل تاکتیک‌های تدافعی‌اش، تکراری و کلافه‌کننده می‌شود. از نظر او همه دنیا و آسیا پیشرفت کرده‌اند، غیر از ایران که در بدو ورود کارلوس به تهران 40 سال از ژاپن عقب بود و این فاصله 40 ساله هنوز به قوت خودش باقی است! گیریم که اینجا در حوزه مدیریتی و سخت‌افزاری هیچ چیز سر جای خودش نباشد،اما آیا ثبات هفت ساله یک کادرفنی گرانقیمت نباید حتی یک قدم هم ما را جلو ببرد؟ در طول هفت سالی که کی‌روش روی نیمکت تیم ملی بوده، ژاپن پنج سرمربی عوض کرده که آخرین تغییر در فاصله تنها یک ماه به شروع جام‌جهانی اتفاق افتاده؛ پس چرا نه این همه ثبات ما و نه آن همه تزلزل آنها کمکی به کاهش اختلاف نمی‌کند؟ مشکل کجاست آقای کی‌روش؟

روزنامه گل