مقتدی صدر همه را دعوت کردالا”ایران”جلسه سفرای کشورهای همسایه

اول شدن لیست منتسب به مقتدی صدر در انتخابات پارلمانی عراق وی را به صدر اخبار کشاند. اما رسانه‌های غربی و اصلاحات تلاش می‌کنند علت رأی‌آوری وی را موضعش نسبت به ایران اعلام کنند و در پس این سخن بی‌فایده بودن آن همه زحمت ایران در دوران داعش را گوشزد نمایند. فراموش نکنیم که «ناموس تشیع» در عراق است و فراموش نکنیم که تکفیری‌ها تا چند صدمتری امامین عسکریین رسیدند و از سوی دیگر تا ۴۰ کیلومتری کربلا از استان الانبار جلو آمدند. ایران برای دل‌خوشی مقتدی به عراق نرفت و الان هم چیزی به نام «حضور ایران در عراق» معنا ندارد. روابط معمولی ایران و عراق در جریان است اما رابطه ایران و عراق فراتر از عرف بین‌الملل نظیر داد و ستد و منافع ملی است. اساس این رابطه با محوریت حسین (ع) است و با صادرات و واردات و فشار امریکا و سعودی و… بالا و پایین نمی‌شود. اما در خصوص مقتدی صدر…
مقتدی شخصیتی ویژه دارد که قضاوت درباره وی به راحتی امکان‌پذیر نیست. چندوجهی بودن مشی و شخصیت وی نه بر اثر تدبیر، که جزو شاکله شخصیتی وی است. او کلکسیونی از تضادها و افراط‌ و تفریط‌ است. از جهت تجمع تعارضات، چند‌گانگی شخصیتی، تعاملی و رفتاری بسیار شبیه مصدق یا احمدی‌نژاد ماست. مقتدی نماد افراط و تفریط است و اصولاً از تعادل برخوردار نیست. او در کسوت روحانیت یکباره در هیبت ناسیونالیست ظاهر می‌شود. او با لباس پیامبر به سوی کمونیست‌ها دست ‌دراز می‌کند. او در عین فرهنگ طلبگی ابایی ندارد که به مرجعیت شیعه هم بتازد. او ممکن است چند ماه در قم ساکن باشد، اما سر از ریاض و قاهره و اربیل درآورد. او ضد امریکایی است، اما جریانات جهادی عراق را که با امریکا می‌جنگند هم قبول ندارد. یک روز بر تمایز خود و اطرافیان با همه تأکید می‌کند و یک روز بر لزوم وحدت و پذیرش همه جریانات عراقی در کنار هم سخن می‌گوید. اما با مذهبیون- که سال‌ها در کنار هم با صدام مبارزه کرده‌اند- ائتلاف نمی‌کند، بلکه سکولارها و کمونیست‌ها را ترجیح می‌دهد. او علیه ایران و حتی آیت‌الله سیستانی به‌رغم «تک مرجعی» بودن مکتب نجف می‌تازد تا ناسیونالیست جلوه کند، اما همزمان در قم به دست‌بوس مراجع ایرانی می‌آید. او در اوج درگیری دولت عراق با داعش مشغول درگیری با دولت بود و بار مضاعفی را بر آن تحمیل می‌کرد. نیروهای نظامی وی در شهرک صدر بغداد رژه مسلحانه برگزارکردند اما در قالب سازمان اختصاصی هیچ‌گاه مقابل داعش نایستادند (ممکن است افرادی از وی به صورت شخصی به حشد‌الشعبی پیوسته باشند). او خود را وارث و خونخواه مرحوم پدر و عموهای شهید می‌داند، اما گویی در علمای شهید عراق هم طبقه‌بندی قائل است و شهدای خود را نسبت به شهدای دیگر حوزه علمیه نجف برتر می‌داند. او گاهی منتهی‌الیه عوام‌گرایی است و گاهی منتهی‌‌الیه روشنفکری. گاهی محور اختلافات در عراق است و گاهی می‌خواهد محور وحدت باشد. او نه به کسی تکیه می‌دهد و نه کسی می‌تواند او را تکیه‌گاه قرار دهد. او نه مخالف ایران است و نه با ایران دشمنی دارد. او می‌خواهد دیده شود. جوان است و جویای نام. در جامعه عوام‌زده عراق و در حالی که بحران‌های مختلف درونی این کشور را درگیر کرده و منجی و اسطوره طلب می‌کند، او به میدان آمده است. اگرچه او به تنهایی قادر به تشکیل پارلمان نیست، اما ترجیح می‌دهد ائتلاف خود را خارج از تحالف شیعه قرار دهد. اگر قدرت را در اختیار گیرد تردیدی نداشته باشید که نماد حماسه و فاجعه ملی در عراق خواهد بود. او اکنون مدعی پرچم‌داری عدالت و مبارزه با فساد است اما با صراحت در لباس روحانیت بر به قدرت رسیدن تکنوکرات‌ها اصرار دارد. او تعامل با خارج از مرزهای عراق را متفاوت از سیاست‌ دولت قرار داد تا جذاب و متفاوت باشد. او کلاً می‌خواهد با همه و از همه متمایز باشد. او نیاز به هل دادن ندارد، چون در نقطه تعادل نایستاده است. مقتدی با همه تراژدی‌هایش نباید طرد شود. او فقط تاکنون یک ضدامریکایی ثابت‌قدم بوده است. هدف او از دیدار با بن سلمان خودفروشی نبود، عراق را هم نمی‌فروشد. فقط خواست بگوید من خارج از دو قطبی ایران- عربستان قرار دارم و بازیکن آزاد هستم.
او احمدی‌نژاد عراق است با همه محاسن، معایب، تضادها و تعارض‌ها. او جمع اضداد است. منتظر باشید گذر زمان را ببینید./دکتر عبدالله گنجی سایت روزنامه جوان ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۷

کامنت یک کاربر
اگرچه به لحاظ روانشناسی سیاسی مطالب نزدیک به واقعیت دقیقی را در خصوص مقتدا صدر و تشبیه او به احمدی نژاد بیان کردید اما از نظر زمانی و مکانی انتشار این مطلب را اشتباه می دانم .
از نظر زمانی الآن که تازه نتیجه انتخابات عراق اعلام شده و جریانهای شیعی صدر و العبادی به علاوه اکثریت نمایندگان جریانهای سنی و کردی و سکولار که همگی مخالف نفود جمهوری اسلامی ایران در عراق هستند بیشترین کرسیها را به دست اورده اند و موقعیت ما در عراق لطمه دیده و از سوی آمریکا و عربستان با تمام وجود دنبال جذب این گروهها بویژه شیعیان و تشکیل یک دولت ضدایرانی در عراق هستند و به دروغ انها را تحویل می گیرند و تبریک می گویند جنابعالی در موقعیت سردبیری روزنامه وابسته به سپاه که امروزه عهده دار سیاست خارجی ما در عراق است (سپاه قدس) چنین موضع گزنده و نیشداری را برعلیه مقتدا اتخاذ می کنید اگر عین حقیقت هم باشد برخلاف مصلحت و حکمت است و باعث جری شدن بیشتر این جریان و دوری او و رفتن به دامن آمریکا و عربستان می گردد. متاسفانه اتخاد چنین موضع تندی در این شرایط تا حدودی شبیه آتش زدن پرچم امریکا در مجلس است که بهترین توجیه را برای اقدامات خصمانه ترامپ برای او در سطح افکار عمومی مردم آمریکا و جهان به ارمغان آورد کاش ما عقلانیت را براحساسات خود و جذابیت را بر دفع کنندگی خود غلبه دهیم.
نکته دیگر اینکه ما درکنار مجاهدتها و اقدامات بسیار موثر و مفید در عراق اما اشتباهاتی نیز داشته ایم که اینگونه مخالفانمان در عراق رای بهتری به دست اورده اند یکی از اشتباهات راهبردی ما جناحی عمل کردن در بین شیعیان عراقی است یعنی هرکس که کاملا” موافق ما بوده همان را تقویت و دیگر جریانات شیعی را دفع می کنیم مثل کاری که در داخل می کنیم و جناحی عمل می کنیم و به جای جذب بیشتر دفع می کنیم… ما باید در عراق رابطه متوازن و متعادلی با همه جریانات شیعی و حتی سنی و کردی داشته باشیم و از دخالت در امور جزئی آنان بپرهیزیم باید فراجناحی عمل کنیم همان شیوه آیت الله سیستانی را دنبال کنیم و باعث وحدت شیعیان و مسلمانان عراق و سایر ملل مسلمان بشویم ما باید از فاز تک بعدی امنیتی و نظامی در عراق و سایر کشورهای اسلامی به تدریج خارج و به ابعاد فرهنگی و اقتصادی واردشویم که مسلمانان و شیعیان فقط موقع جنگ و داعش و حمله رژیم صهیونیستی و… ما را نخواهند بلکه در هنگام زندگی و ارامش و در اقتصاد و فرهنگ و… هم خود را نیازمند رابطه همراه با سود و احترام متقابل بدانند… الغرض اینکه میخواهم عرض کنم همه تقصیرها از شخصیت مقتدا و از علاوی و عربستان و آمریکا و… نیست بخشی از این رویگردانیهای سیاسی قابل اصلاح به منش تنگ نظرانه و تک بعدی و نامتعادل خودمان هم بر می گردد… اعتدال هم در سیاست داخلی و هم خارجی راهگشاست اما به شرطی که اکثریت مسئولان به آن پایبند و سیاستهای ما مبتنی بر اعتدال باشند.
با احترام کلایی

-کامنت اینجانب-پیراسته فر

بعداز حمله تروریستی داعش در۱۷تیر۱۳۹۵درامامزاده سیدمحمد-شهربلد-که منجربه شهادت بیش از۵۰نفرومصدومیت۷۰نفرشد،گروه صدر آمدندکارحفاظت از ایست وبازرسی «سیطره»های حرم رابعهده گرفتند،البته این مسئولیت را باقوه قهریه عهده دارشدند!
یک خاطره ازاین گروه دارم،اسفند۱۳۹۴بود(ایام فاطمیه)اینهاآمدنددرحرم عسکریین«سامرا»باخودشان یک گهواره نمادین آورده بودند،شروع کردند به عزاداری،سینه زنی های تند ومراثی ،این مراسم را تانزدیک اذان ادامه دادند-۲ساعت-وقت اذان که شد،صفوف اول ودوم را اشغال کردند،یک نفراز(۵۰نفرروحانی همراه)رابه جایگاه امام جماعت فرستادند!اذان را هم خودشان گفتندبا بلندگوهای دستی که داشتند،همزمان ازحرم اذان پخش می شد،خلاصه طوری شلوغش کردندکه مسئولین حرم عسکریین ازترس !جرئت حضورپیدانکردند(نه امام جماعت حرم آمد ونه گروه حفاظت وستادنمازجماعتشان)وتمام کارهارا بعهده گرفتند، آنروزبیش از۵۰۰نفرزائران درصف جماعت بودند ونمازهم برگزارشد،من هم که معمولاً مراسمات را درسایت وکانال خبری پوشش می دادم،جرئت اقدام هیچ کاری(عکسبرداری صفوف نمازجماعت) رانتوانستم بکنم
اینها«گروه صدر»همیشه کارهایشان باقوه قهریه است،براه انداختند تجمعات واعتراضات چندصدهزاری را درمیدان «التحریر» منطقه الخضراء که همه ازآن مطلع اند وبا همین شیوه هیجانی نیروهایشان را تاانتخابات درصحنه نگه دارنددوسرانجام ۵۴کرسی از۳۲۹کرسی پارلمان را(سائرون)تصاحب کنند.

***

پوتین_رئیس جمهورروسیه گفت:همه نیروهای خارجی بایدسوریه راترک کنند