طلبه شهید مرتضی وکیلی

طلبه شهید، مرتضی وکیلی به سال 1342 در منطقه لنجان از توابع اصفهان متولد شد. او پس‌از طی دوران تحصیلات ابتدایی و راهنمایی، وارد حوزه علمیه ذوالفقار شد و به مدت سه‌سال مشغول تحصیل علوم دینی در آن مدرسه بود.

درباره خصوصیات اخلاقی این طلبه شهید نوشته‌اند که نسبت به تحصیل با اشتیاق بود و به طلاب و اهل علم علاقه فراوانی داشت. از پرحرفی تنفر داشت و دیگران را هم از آن منع می‌کرد. بسیار مطالعه می‌نمود و دیگران را نیز به مطالعه توصیه می‌کرد. حجةالاسلام وکیلی در کنار درس و امور حوزوی، پیگیر مسایل و اتفاقات کشور بود و نسبت به آن‌ها احساس مسئولیت می‌نمود.

او وقتی خاک کشور را مورد تهاجم دشمنان دید، در سال 1359 به یادگیری یک‌دوره آموزش نظامی اقدام کرد و پس‌از آن در سال 60 برای کمک به دیگر همرزمانش روانه کردستان شد و مدت سه‌ماه در آن‌جا با منافقان جنگید. در یک صحنه درگیری چهارنفر از دوستانش شهید و یک‌نفر زخمی شدند، ولی او به شکل عجیبی نجات یافت. پس‌از غائله کردستان، به اصفهان برگشت و در حوزه آن‌جا سرگرم ادامه تحصیل شد، ولی خیلی زود مجدداً به جبهه‌ها رفت.

اسفندماه 1360 شهید وکیلی به مناطق جنوب رفت و در جبهه «عین‌خوش» و «دالپری» حاضر گردید و در کنار دیگر رزمندگان به ستیز با دشمنان پرداخت تا این‌که در فروردین سال 61 به مقام رفیع شهادت نایل شد.

فرازهایی از وصیت‌نامه شهید:
کسی که از صمیم قلب فرزندش را برای اسلام هدیه می‌دهد، افسوس و ناراحتی ندارد. کسانی باید برای فرزند از دست‌رفته‌شان گریه کنند که آن‌را فنا و نابودی می‌پندارند./ما تا سرحد شهادت یا پیروزی می‌جنگیم و هرگز تسلیم جنایتکاران تاریخ بشریت نمی‌شویم.



منبع: وبسایت افق حوزه