پشه ها ( واقعیت های جالب و خواندنی در مورد پشه ها را اینجا بخواید )

پشه ها حشراتی هستند که در سراسر جهان منفور به شمار آمده و کسی جز آزار و اذیت چیزی از آن ها ندیده است. این حشرات مزاحم که همراه خود بیماری های زیادی را منتقل می کنند، از طریق خوردن خون هر موجودی از جمله انسان زندگی می کنند.

اما اگر از دیدگاه این حشره ی اسرارآمیز نگاه کنیم می فهمیم که این حشره نیز موجود جالبی است. در ادامه ی این مطلب می خواهیم شما را با حقایقی جالب و باورنکردنی در مورد این حشره ی خونخوار آشنا کنیم. با ما همراه باشید.

پشه ها بیشتر از هر موجود دیگری بر روی این کره ی خاکی باعث مرگ انسان می شوند. این حشرات می توانند ناقل بیماری های مرگباری مانند مالاریا، تب دانگ، تب زرد و آنسفالیت باشند. همچنین پشه ها ناقل یک انگل به نام کرم قلب هستند که برای سگ ها بسیار خطرناک و کشنده است.

پشه ها هنگام خوردن خون شما هیچ منفعت شخصی از این کار نمی برند. پشه های ماده برای تخم هایشان نیاز به پروتئین دارند و برای این که بتوانند تخم بگذارند باید خون بخورند. از آن جایی که پشه های نر وظیفه ی تخم گذاری را بر عهده ندارند در نتیجه از انسان دوری کرده و از عصاره ی گل ها تغذیه می کنند. جالب این که پشه های ماده نیز هنگامی که قصد تخم گذاری نداشته باشند به سراغ گل ها و عصاره ی آن ها می روند.

همه ی گونه های پشه ها از بدن انسان تغذیه نمی کنند. برخی از پشه ها تنها از جانوران دیگر تغذیه می کنند و هیچ کاری به انسان ها ندارند. برای نمونه یک نوع پشه با نام علمی «Culiseta melanura» تقریباً به طور انحصاری فقط پرندگان را نیش می زند و به ندرت پیش می آید که به قصد نیش زدن به انسان نزدیک شود.

متوسط سرعت پرواز پشه ها ۱ تا ۱٫۵ مایل در ساعت است. شاید این سرعت از نظر شما زیاد باشد اما ان ها با رکورد دیگر حشرات در این زمینه فاصله ی بسیاری دارند و در واقع می توان ادعا کرد که اگر بین گونه های مختلف حشرات مسابقه ی سرعت برگزار می شد پشه ها در رتبه ی اخر قرار می گرفتند.

شاید همین موضوع توضیحی برای صدای ناخوشایندی است که با نزدیک شدن پشه ها به گوشمان می رسد. سرعت به هم خوردن بال های پشه بسیار سریع است.

زمانی دانشمندان فکر می کردند که تنها پشه های نر می توانند صدای بال های جفت خود را بشنوند اما تحقیقات جدید بر روی گونه ای از پشه ها با نام علمی «Aedes aegypti» نشان داده که پشه های ماده نیز به صدای بال های جفت خود گوش می دهند. وقتی که پشه های نر و ماده با هم ملاقات می کنند بال هابشان را با سرعت یکسانی به هم کوبیده و صدای هماهنگی ایجاد می شود.

بسیاری از پشه ها در زمین ها نمناک حاوی تخم پشه متولد می شوند و در همان محل به زندگی ادامه می دهند. اما برخی دیگر مانند پشه نمکزار مسافت های طولانی را پرواز کرده تا مکان مناسبی را برای زندگی پیدا کنند که عصاره ی گل و خون فراوانی در اختیارشان باشد.

تنها مقداری آب با عمق چند سانتیمتر کافی است که پشه ی ماده بتواند تخم های خود را در آن رها کند و بدین ترتیب لاروهای پشه در کوچک ترین گودال های آب بزرگ می شوند. برخی از گونه های پشه ها می توانند در گودال های آبی که در نتیجه ی باران به وجود آمده و پس از چند روز از بین می روند نیز تخم ریزی کنند. بنابراین اگر می خواهید که پشه ها را از خانه ی خود دور نگه دارید باید کوچکترین گودال های آب را در اطراف خانه ی خود خالی کنید.

البته پشه های بسیار کمی می توانند این مدت زنده بمانند زیرا دشمنان زیادی دارند. اما در بهترین شرایط یک پشه بالغ می تواند به اندازه ی حشرات دیگر زنده بماند.

دی اکسید کربنی که انسان ها و دیگر حیوانات تولید می کنند یک سیگنال حیاتی برای پشه هاست و به آن ها می گوید که خون خوشمزه در همین اطراف است. در واقع آن ها حساسیت بالایی نسبت به دی اکسید کربن دارند. وقتی که پشه ی ماده دی اکسید کربن را در هوا حس کند، آن قدر در محدوده ای که بوی دی اکسید کربن را حس می کند عقب و جلو می رود تا قربانی خود را مکان یابی نماید.